فیلم بازی نوروزی-۱۳؛ نفوذ كارتونی به دنیای اینترنت، وقتی خرابكاری رالف تماشایی می شود

صد كادو: رالف خرابكار و رالف اینترنت را خراب می كند، دو قسمت از انیمیشن های منحصر به فرد دیزنی هستند كه این كمپانی بدون مشاركت پیكسار ساخته است و آنرا با بهترین كیفیت نمایش داده است.

خبرگزاری مهر- گروه هنر- سیدسعید هاشم زاده: اگر فكر می كنید می توان از یك انیمیشن خوش ساخت و درجه یك از كمپانی دیزنی صرف نظر كرد، باید گفت در اشتباه هستید!
«رالف خرابكار» و «رالف اینترنت را خراب می كند»، دو قسمت از انیمیشن های منحصر به فرد دیزنی هستند كه این كمپانی بدون مشاركت پیكسار ساخته است و آنرا با بهترین كیفیت نمایش داده است. این كیفیت هم در ایده و فیلمنامه اثر دیده می شود و هم در روایت كارگردانی آن. باید این را اعتراف كرد كه محصول جدید ریچ مورو جانستون ما را نه یاد «زوتوپیا»، بلكه به یاد «درون بیرون» می اندازند.
ریچ مور و فیل جانستون نابغه
همكاری و نبوغ ریچ مور و فیل جانستون در خلق «زوتوپیا» عیان شد و نام این دو را بر سر زبان ها انداخت، رالف خرابكر شاید جذاب و دیدنی بود اما در حد زوتوپیا نبوغ آمیز نبود، اما حالا همكاری این دو در مقام كارگردانی، بیش از اندازه به عملكرد خلاقانه در ساخت انیمیشن تحسین شده «درون بیرون»، اثر ماندگار دیزنی و پیكسار نزدیك است.
در آنجا اگر قرار بود سیستم روانی انسان به زبان ساده، خلاقه و داستانی قدرتمند به تصویر در بیاید در اینجا، یعنی در «رالف اینترنت را خراب می كند»، اینترنت و دنیای امروز آن به راحتی شرح و تفسیر می شود و از آن به روانكاوی شخصیت اصلی می رسیم.

قرار است با رالف نه تنها ساختار اینترنت را بشناسیم و آنرا داستانی ببینیم، بلكه مقرر است به روانكاوی و مسئله وابستگی رالف به دوست خود آگاهی بیابیم. ریچ مور و فیل جانستون بخوبی توانسته اند این دو فضا را برای ما بسازند. اما تنها معرفی این دو فضا كافیست؟ گمان نمی كنم.
چرا خوب؟ چرا بد؟
هنگامی كه مقرر است جهان مجازی كه موجودیتی فیزیكی از منظر قابل لمس بودن ندارد به تصویر بكشیم، نخستین تصمیم ساخت یك شهر فیزیكال است، تصمیمی كه خالقان این فیلم برای معرفی اینترنت گرفته اند، حتی «دارك وب» را باز به شكل پایین شهر و محله خرابكارها به تصویر كشیده اند؛ اما به خوبی می دانیم كه یك سوی مخاطبان این فیلم ها كودكان قرار دارند و باید در ریت بندی (درجه بندی سنی) به شكلی استاندارد تصویرسازی كرد، والا می دانیم كه اگر این ایده قرار بود به دست كمپانی سونی بیتفد كه رعایت مسئله سنی را نمی كند، فضاسازی ها می توانست نزدیك تر به واقعیت كنونی به تصویر كشیده شود. واقعی تر، خشن تر و نزدیك تر به چیزی كه می بینیم.

اما دیزنی یك گام درباره به پارودی كشیدن شخصیت های خودش باز به جلو گذاشته است. او تمام پرنسس های خودرا به تمسخر گرفته و توسط یك موجود ویدئو گیمی آپدیت كرده است، این هم یكی دیگر از نقاط عطف فیلم شمرده می شود.
بهترین سكانس
وقتی ونلوپه تبدیل به یك «پاپ آپ» غیرمجاز تبلیغاتی در سایت دیزنی می شود، تحت پیگیرد قرار می گیرد و به صورت اتفاقی به اتاق پرنسس های دیزنی می رود. تمام پرنسس های دیزنی از سیندرلا تا قهرمان شجاع دل و فروزن در آن حضور دارند و سفید برفی و پوكوهانتس باز هستند، و آنها از ونلوپه معاصر تی شرت پوشیدن را یاد می گیرند. و به قول خودشان از شر لباس های رسمی شخصیت های خود خلاص می گردند.
این ایده ساده اما درست در اجرا و موقعیت به شدت جذاب و دیدنی از آب در می آید. سكانسی كه رفاقت ونلوپه با پرنسس ها را تبدیل به خلق موقعیت نجات رالف در آخر قصه می كند.
منتقد واشنگتن، كریستین پیج كربی، داستان «رالف اینترنت را خراب می كند» را بیشتر متعلق به ونلوپه می داند و نه رالف و بیلگی ایبری منتقد نیویورك تایمز باز این فیلم را این طور توصیف می كند: «دیزنی با رالف اینترنت را خراب می كند به مكانی خطرناك می رود.»