تهدید کرونا برای هستی اجتماعی

به گزارش صد کادو عباس کاظمی با اشاره به اینکه ویروس کرونا نه فقط موجودیت زیستی آدمی را تحت تاثیر خود قرار داده است، می گوید: هستیِ اجتماعی ما نیز زیر فشارهای سهمگین هراس پزشکی شده، و جدایی گزینی های اجتماعی تهدید شده است.
به گزارش صد کادو به نقل از ایسنا، این جامعه شناس و مدیرگروه مطالعات فرهنگی در موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی در یادداشتی با عنوان «زندگی پشت درهای بسته» که در ماه های ابتدایی شیوع ویروس کرونا در ایران منتشر نموده درباره تغییراتِ ارتباطات می نویسد: «در ایام قرنطینه و اینک با وجود بازگشایی نسبی کسب وکارها، ارتباطات ما با اطرافیان مان به کلی تغییر کرده است، سطح تماسهای فیزیکی و اجتماعی به کمترین حد خود رسیده، آمد و شدهای خانوادگی محدود شده و تعاملات دوستانه به سیمای خاطره ای جذاب و دوست داشتنی تغییر شکل داده است. حیات اجتماعی و پویش های شهری ذیل چشمان نظاره گر و سراسربین ویروس به عبور و مرور ضروری تنزل یافته است. کافه ها و رستوران ها که نماد زندگی بیرونی هستند خالی از جمعیت شده اند و خیلی از آنها حتی تعطیل شده اند. تو گویی شهر و جنب وجوش های آن به روزگارانی تعلق داشته که آدمیانی دیگر در آن می زیستند.»
کاظمی با طرح پرسشی ادامه می دهد: «آیا شهر باید به انسان های ماسک دار، شکّاک، و مضطرب نسبت به یکدیگر عادت کند؟ آیا همچنان باید از اشیاء (دستگیره در، کیسه های خرید، و… ) بترسیم؟ و… پرسش مهم تر این خواهد بود که گونه بشر چگونه مقرر است جامعه و شهر را از درون خانه ها و ساختمان های محافظت شده اداره کند؟»
این جامعه شناس درباره تغییرات شیوه زندگی در روزهای قرنطینه این طور می نویسد: «در وضعیت کرونائی شده و به ویژه در روزهای قرنطینه، زندگی به دو شیوه خودرا از نو بازسازی کرده است: ابتدا بوسیله درب های بسته خانه ها و حتی این روزها پس از فروکش کردن بحران در پشت درهای بسته اتاق های کار! و شیوه دومی که زندگی کرونائی شده خودرا بازآفریده است، بوسیله قاب دوربین های موبایل ماست. هرچه بیشتر تعاملات ما با خانواده، دوستان و همکاران، پشت این قاب ها و چارچوب ها تجلی یافته است. زندگی روزمره که قبل از این بوسیله تعاملات فیزیکی سرشار از بروز احساسات و هیجانات رفتاری بود به میانجی گوشیهای هوشمند هرچه بیشتر جنبه ای تصویری یافته است.»
او می افزاید: «در پشت هیاهوی لایتناهی سیاست گذاران دولتی و سفارش های پزشکان و آمارهای اعلام شده مرگ ومیر روزانه وزارت بهداشت آن چه به فراموشی سپرده شده است انسان و رابطه عاطفی شکننده اوست. رسانه ها و گفتمان پزشکی زده که انسان ها را به عدد تقلیل داده اند، هر روز تعداد مرگ و میر و تعداد افراد مبتلاشده را اعلام می کنند. عددهایی که ما با شنیدن و افزایش بیش از پیش شان وحشت می نماییم بدون آن که بیاندیشیم این ها عدد نیستند بلکه انسان هایی دارای خاطره، احساس و عواطف اند/ بودند.»
کاظمی در آخر بیان می کند: «برای مبلغان رسانه ای گفتمان پزشکی اهمیتی ندارد که مردگان چه کسانی بودند، آیا خانواده داشته اند؟ شغل شان چه بوده است؟ چه رنج هایی را پیش و در طول بیماری متحمل شده اند؟ و مهم تر از همه وابستگان شان چگونه مقرر است سنگینی غم و اندوه از دست دادن عزیزان شان را در فقدان روابط گرم دوستان و همکاران تاب آورند؟»

منبع: sadkado.ir