ایران مقصد پوشاک پسماند بنگلادشی

به گزارش صد کادو، رییس هیات مدیره انجمن صنایع پوشاک ایران ضمن تأکید بر لزوم اصلاح قانون ساماندهی مد و لباس برای ممانعت از برخوردهای سلیقه ای درعین حال به سایر چالش های این حوزه از قبیل قاچاق پوشاک بی کیفیت به کشور پرداخت و اظهار داشت: کالاهای بی کیفیتی که کشورهای دیگر به هیچ عنوان اجازه ورود آنرا نمی دهند، در سایه عدم نظارت درست وارد کشور می شود و ایران تبدیل به یکی از بزرگ ترین واردکنندگان کالاهای بی کیفیت شده است.
رامین جوان رود در گفتگو با ایسنا، ضمن اشاره به طرح درخواست فعالان بخش خصوصی از کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی بر مبنای اصلاح قوانین حاکم بر حوزه مد و لباس کشور، اظهار داشت: هیچ چارچوب قانونی مشخصی در حوزه مد و لباس وجود ندارد. «مد» مجموعه ای از ساز و کارها است که باید موضوعات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در آن دیده شود. باید در مسیری حرکت کرد که بتوانیم «مد» یا پوشش ترند را ایجاد نماییم برای اینکه زمانیکه هیچ زیرساختی برای ایجاد «مد» وجود نداشته باشد سایر مباحث در رابطه با این حوزه در حاشیه قرار می گیرند.

«ساماندهی» مشکلات مد و لباس کشور را رفع می کند؟
او اضافه کرد: قانون ساماندهی مد و لباس سال ۱۳۸۵ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و به دنبال آن کارگروه ساماندهی مد و لباس بعنوان متولی سیاستگذاری و برنامه­ ریزی حوزه مد و لباس کشور زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شروع به کار کرد، اما به نظر بنده حتی عنوان «ساماندهی» که برای این کارگروه قید شده است، مشکل دارد. آیا فقط با «ساماندهی» میتوان کاری انجام داد و مشکلات را برطرف کرد؟
جوانرود افزود: قوانین و مصوبات مختلفی در طول ۱۸سال گذشته برای حوزه مد و لباس دیده شده است که از همان اول به مشکل خوردند و هنوز هم هیچکس نمی تواند در رابطه با قوانین و کارهایی که به فراخور آن در زمینه مد و لباس صورت گرفته است، صحبت شفافی انجام دهد. اصلا امروز فعالین هنر – صنعت پوشاک باید از چه قانونی تبعیت کنند؟

جلسه ای بدون خروجی مشخص
او با تکیه بر این که برای اجرای قوانین مد و لباس کارهای زیادی باید صورت گیرد، اظهار نمود: در جلسه ای که با کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی داشتیم هم موضوعات و دغدغه های فعالان بخش خصوصی عنوان شد، اما خروجی مشخصی نداشتیم و فقط قرار شد یک سری پژوهش و پژوهش برای چگونگی حرکت در این راه صورت گیرد، اما در مجموع تلاشی که اینروزها برای برگزاری جلسات با ذی نفعان حوزه صورت می گیرد بیشتر به خاطر برگزاری جشنواره مد و لباس فجر است.

بعد از جشنواره مد و لباس بخش خصوصی غریبه می شود
رییس هیات مدیره انجمن صنایع پوشاک ایران با اشاره به اینکه برگزاری چنین جلساتی سابقه دارد، اظهار داشت: در ۱۰ سال قبل این روند تکرار شده است. بمحض این که دوستانِ بخش دولتی احتیاج به همراهی و نظر فعالان بخش خصوصی دارند شروع می کنند جلسه برگزار می کنند، اما با پایان برگزاری جشنواره ما باردیگر غریبه می شویم. این روند مناسب نمی باشد وبا پیگیری مقطعی امور به نتیجه نخواهیم رسید.

زمان برگزاری جشنواره را تغییر ندهید
او درمورد زمان برگزاری جشنواره مد و لباس فجر که معمولاً در بهمن ماه برگزار می شود، اظهار داشت: تصور می کنم همزمانی برگزاری جشنواره ها در بهمن ماه سبب می شود جشنواره مد و لباس دیده شود. برگزاری جشنواره در اسفندماه به علت نزدیکی به خریدهای نوروزی و شلوغی های آن زمان منطقی به نظر نمی رسد؛ از طرفی برگزاری جشنواره در بهار نیز نمی تواند جذابیت لازم را داشته باشد. در صورتیکه برنامه ریزی درستی برای جشنواره مد و لباس صورت گیرد می تواند تا حد زیادی مورد توجه قرار گیرد چونکه هنر – صنعت مد و لباس برای عموم افراد جذابیت دارد و بر این اساس فکر می کنم بهترین زمان برگزاری جشنواره همان بهمن ماه است. به زعم بنده این جشنواره در کنار جشنواره فیلم فجر می تواند قدرت بگیرد چونکه مد و لباس با صنعت فیلمسازی عجین است. در نهایت دوستان برگزار کننده باید به هر زمانیکه برای برگزاری جشنواره مد و لباس دیده می شود پایبند بوده، زمان آنرا تغییر ندهند و بازه زمانی آن نیز تحت الشعاع موضوعات مختلف و تغییر مدیران، تغییر نکند.

ادامه برخوردهای سلیقه ای در سایه عدم اصلاح قانون
وی همینطور در قسمت دیگری از سخنان خود ضمن اشاره به لزوم اصلاح قانون ساماندهی مد و لباس مصوب سال ۱۳۸۵، اظهار نمود: نیاز داریم تا قانون خط مشی مشخصی برای نهاد بالادستیِ کارگروه ساماندهی مد و لباس تعیین کند. متاسفانه تا وقتی که قانون اصلاح نشود برخوردهای سلیقه ای ادامه می یابد. در ۱۸ سال قبل ارتباط لازم به وجود نیامده است و ما در جامعه شاهد ناهنجاری هایی هستیم بشکلی که جوان ما الگوی صحیحی برای پوشش ندارد درحالی که در گذشته چنین نبود. قوانینی که مصوب شده است نه تنها نتوانسته از نظر فرهنگِ پوشش تأثیر بگذارد بلکه بدتر لطمه هایی وارد کرده است. درواقع ما نه تنها پیشرفت نکرده ایم بلکه پسرفت هم داشته ایم و تا وقتی که اصلاح قوانین بر مبنای موضوعات فرهنگی و اجتماعی انجام نشود، هیچ گونه اثر گذاری مثبتی رخ نداده و اتلاف زمان و هزینه به حساب می آید.

وضعیت «مد» با زور و فشار اصلاح نمی شود
جوانرود در جواب این پرسش که کوتاهی در اصلاح امور را متوجه بخش قانون گذاری و یا نهادهای اجرایی می داند؟، توضیح داد: واقعاً نمی دانم کدام بخش کوتاهی می کند. به عقیده من چه نهاد قانون گذار و چه ما اهالی صنعت، امروز خط مشی مشخصی برای پوشش عمومی جامعه نداریم. هیچ تلاشی به لحاظ فرهنگی صورت نگرفته است و زور و فشار هم برای نسل جدید قابل پذیرش نیست؛ ازاین رو تا برنامه ریزی فرهنگی نداشته باشیم و الگوهای مشخصی ایجاد نکنیم نمیتوانیم انتظار داشته باشیم وضعیت مد در کشور ما پایدار شده و خروجی مناسبی داشته باشد.

پرسش هایی بی پاسخ!
او ضمن اشاره به اهمیت الگو گرفتن از سایر کشورهای اسلامی حاشیه خلیج فارس در زمینه مد و لباس، بیان نمود: امروزه پوشیدن لباس سنتی در کشوری مانند امارات برای آن ملت جزئی از افتخارات است چونکه از نظر فرهنگی بر این امر کار شده است. ما در یک بلاتکلیفی قرار داریم؛ از یک سو قانونگذاری اتفاق افتاده است اما احتیاج به اصلاح دارد از طرفی اگر هزینه ای برای فرهنگ سازی انجام نشود وضعیت ما به همین منوال خواهد بود. آیا در ۱۸سال گذشته که از تصویب قانون ساماندهی مد و لباس می گذرد، لطمه شناسی صورت گرفته است که این قانون تا چه اندازه اجرایی شده و یا چه میزان احتیاج به اصلاح دارد؟ چرا باید قانون تصویب شود اما در مرحله اجرا به مشکل بخورد؟
بیشتر بخوانید:
۱۸ سالگی نهاد متولی مد و لباس بدون جایگاه و بودجه مشخص!
رییس هیات مدیره انجمن صنایع پوشاک ایران ضمن اشاره به بی توجهی هایی که به صنعت پوشاک می شود، اظهار داشت: این صنعت امروز تحت هیچ عنوانی از هیچ حمایت دولتی برخوردار نیست. هنر صنعت – مد و لباس کاملا مستقل است و با بخش خصوصی اداره می شود و هیچ گونه رانت دولتی ندارد. از طرفی صنعت از بازار تبعیت می کند، ما محصولی تولید می نماییم که تقاضای آن در بازار وجود داشته باشد و اگر مقرر است در پوشش جامعه تغییر رویه دهیم باید موضوعات زیرساختی اصلاح گردد و در عین حال بودجه ای برای تبلیغات و تولید محتوای مناسب درنظر گرفته شود تا بتوانیم خط مشی صحیح انتخاب پوشاک را شکل دهیم. زمانیکه هیچ چارچوبی وجود ندارد که یک لباس ایرانی – اسلامی چه مشخصات و خصوصیت هایی دارد، چگونه می توانیم انتظار داشته باشیم شرایط پوشش بهبود یابد؟

فعلا عدم رعایت حقوق مالکیت معنوی یک مبحث فانتزی است!
او در رابطه با عدم رعایت حقوق مالکیت معنوی در طراحی و دوخت لباس، اظهار داشت: در ابتدا باید نیازهای اساسی پاسخ داده شود و بعد از آن به فکر سایر نیازها باشیم؛ امروز حقیقت اینست که در بُعد جهانی هم کپی رایت برای طرحی و دوخت به درستی اجرا نمی گردد، تا جایی که شرکتهای بزرگی مانند ZARA نیز صدها پرونده عدم رعایت کپی رایت دارند. حالا آنقدر چالش های گوناگونی در حوزه مد و لباس کشور وجود دارد که مشکل عدم رعایت حقوق مالکیت معنوی در کنار آنها موضوعی فانتزی است که باید در آینده به آن پرداخته شود.

کسی قرار نیست برای قاچاق پوشاک کاری کند
رییس هیات مدیره انجمن صنایع پوشاک ایران همینطور درمورد روند قاچاق پوشاک توضیح داد: در سنوات گذشته بارها در رابطه با این مورد صحبت شده است و بعد از گذر سالیان حس می کنم کسی قرار نیست تلاشی کند تا این چالش ساماندهی گردد.
او افزود: قیمت واقعی ارز سبب شد تا بالاخره کالای ایرانی در مقابل کالای خارجی رقابت پذیر باشد و شاهد رشد خوب برندها باشیم بشکلی که اینروزها دیگر سهم قابل توجهی از بازار در اختیار تولیدکنندگان کشور است.
جوانرود با تکیه بر اهمیت فرهنگسازی در حذف کامل قاچاق پوشاک، اظهار داشت: مردم باید آگاه شوند که خرید کالای قاچاق تا چه اندازه به اقتصاد داخل لطمه وارد می نماید. از طرفی اگر حمایت دولتی از صنعت پوشاک صورت گیرد و بتوانیم کارخانه های بزرگی بوجود آورده و محصول باکیفیت و فراوانی در دسترس مردم قرار دهیم، آنها هم به سراغ کالای ایرانی می آیند.

ایران؛ مقصد پوشاک پسماند بنگلادشی
او اضافه کرد: متاسفانه در چند سال قبل شاهد این هستیم که ایران تبدیل به کشور مقصد تمام کالاهای باقیمانده و پسماند از تولیدات برندهای دیگر کشورها بشکل قاچاق شده است. لباس هایی که از کشورهایی مانند بنگلادش به ایران می آیند محصولاتی هستند که هیچ کشوری آنها را قبول نمی کند و باید از بین بروند، اما متاسفانه وارد ایران شده است.
رییس هیات مدیره انجمن صنایع پوشاک ایران با اشاره به اینکه کشور بنگلادش در ۲۰ سال قبل محل تولید محصولات برندهای مطرح دنیا بوده است، توضیح داد: در طول فرایند تولید بعضی از این لباس ها گرفتار نقصان ها و مشکلاتی می شوند؛ بطورمثال پارچه ضایعات می شود، آب رفت لباس زیاد است، چاپ خراب می شود و… و این سبب می شود برند اصلیِ سفارش دهنده به بنگلادش، چنین لباس هایی را قبول نکرده و مرجوع کند. این مورد سبب می شود کالاهای مشکل دار و مرجوعی در انبار جمع شده و آنرا به ایران بفروشند؛ یعنی همان کالاهای بی کیفیتی که کشورهای دیگر به هیچ عنوان اجازه ورود آنرا نمی دهند، در سایه عدم نظارت درست وارد کشور می شود و ایران تبدیل به یکی از بزرگ ترین واردکنندگان کالاهای بی کیفیت شده است.

منبع: صد کادو