چرا ایرانیان در جهان استثنا هستند؟

به گزارش صد کادو، اصغر دادبه اظهار داشت: ما در جهان استثنا هستیم، هم به لحاظ عظمت فرهنگی و هم از این جهت که از طرف خویش و بیگانه مورد هجوم هستیم.

به گزارش صد کادو به نقل از مهر، مراسم یادبود استاد ابراهیم پورداود توسط انجمن فرهنگی افراز، گروه تاریخ و دیرینه شناسی خانه اندیشمندان علوم انسانی و انجمن باهمستان در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار گردید.
در ابتدای این مراسم که اجرای آنرا امیر آفتابی بر عهده داشت، محمود فاضلی بیرجندی از محققان تاریخ ایران، اظهار داشت: زمان تولد استاد پور داود در زمان ناصرالدین شاه قاجار بوده است. زندگی او را به دو بخش کلی میتوان تقسیم کرد. یکی، از شروع زایش تا ۱۳۰۴ و دیگری، از ۱۳۰۴ تا ۱۳۴۷. وی در رشت به دنیا آمد و درس حوزوی خواند و بعد به تهران رفت و طب خواند. سپس چند سال به لبنان و فرانسه رفت. در دوران نوجوانی بود که طبع شعر در نوجوانی اش را نشان داد و تا آخر عمر شعرهای میهنی پر سوز و گداز می سرود.
وی اضافه کرد: پورداود در اروپا با همکاری بعضی دیگر از ایرانیان، روزنامه ایرانشهر را منتشر نمود. در فرانسه درس حقوق می خواند اما آنرا رها کرد و بسمت تاریخ و فرهنگ ایران رفت. بر اساسا همین علاقه به هندوستان شتافت و سخنرانی های زیادی در مورد فرهنگ باستانی ایران ایراد کرد و مدتی را نیز در آلمان به سر برد. بعدها به تهران آمد و در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد که این تدریس تا زمان بازنشستگی یعنی تا سال ۱۳۴۶ ادامه داشت. کار برجسته او، برگرداندن اوستا به زبان فارسی امروز است. او تعصبی در نگارش و متن هایش نداشت.
در ادامه، ابوالقاسم اسماعیل پور مطلق استاد دانشگاه شهید بهشتی، اظهار داشت: استاد پورداود جزء بنیان گذاران است. بنیان گذارانی که در زمینه فرهنگ ایران زمین گام برداشته اند. تعداد کمی از اساتید هستند که میتوان از آنها بعنوان استادان بنیان گذار نام برد. مجموعه اوستا شناسی به نام ابراهیم پورداود رقم خورده است. او خدمت به فرهنگ باستانی ایران و بخصوص دانش اوستا شناسی را برگزید. پورداود دانشمند فرهیخته ای در زمان خود بود. او را باید یکی از گنجینه های فرهنگ و ادب فارسی قلمداد کرد.
وی اضافه کرد: در بحث دین شناسی و اسطوره شناسی هم میتوان استاد را بنیان گذار درنظر گرفت. او پیشاهنگ اسطوره شناسی است.
در ادامه این برنامه پدرام سروش پور از موبدان زرتشتی، اظهار داشت: از برگزارکنندگان این مراسم سپاس گزاری می کنم. بی گمان ابراهیم پورداود یکی از تاثیرگذارترین اندیشمندان و محققان تاریخ ایران بوده است. همان گونه که فردوسی زبان فارسی را زنده کرد، او نیز زبان و فرهنگ اوستایی را زنده کرد. او معتقد بود که باید به ریشه ها برگردیم و وی اوستا را بار دیگر به همه ایرانی ها معرفی نمود. قدیمی ترین آموزه های زرتشتی به زبان اوستایی کهن نوشته شده است.
سروش پور افزود: دانش اوستایی درحال کم رنگ شدن بود و کسی مانند ابراهیم پورداود این دانش را به ایران برگرداند. ما باید جایگاه دین و دانش را به درستی بشناسیم. دین اگر به دانش حرمت نگذارد، به حاشیه می رود.
اصغر دادبه استاد زبان و ادبیات فارسی سخنران بعدی بود که در رابطه با پورداود اظهار داشت: ما در جهان استثنا هستیم، هم به لحاظ عظمت فرهنگی و هم از این جهت که از جانب خویش و بیگانه مورد هجوم هستیم. فهم متن کار فرهنگ ایران بود و شیوه تاویلی که بزرگان ما وارد بودند، در مسئله قرآن شناسی هم وارد شد. ابراهیم پورداود در زمان خودش کاری را که می شد انجام داده است و دشوار است ادامه دادن و کار بزرگ کردن.
وی در انتها اظهار داشت: در چهار سده نخستین، ما زبان مان را انتخاب کردیم و هویت ملی مان را بازسازی کردیم و به برکت این پیوستگی، شاهنامه پدید آمد. از قرن پنجم به بعد فکرِ آزادِ فلسفی درگیر ایدئولوژی می شود. هویت ملی بسان ماده مبهمی است که وقتی زبان ملی بر آن عارض شد، تشخص پیدا می کند. نگذاریم زبان مان که مورد هجوم است، از بین برود. زبان ما حاوی تمام فرهنگ ما است. نشان دادن ارزش های فکری و فرهنگی آنچه که نیاکان ما به جهان ارائه کردند، کار بزرگی است.