محرم و فرهنگ عمومی؛ ماه عزا در کوچه های طهران و گذری از کوچه آبشور

صد کادو: به گزارش صد کادو، هم ماشین ها و هم موتورها معمولا تند می گذرند، اما پیاده رفتن همیشه چیزهایی نشانت می دهد که در حرکت تند نمی بینی؛ یا لااقل یه ذره اش را می بینی و تا بیایی بفهمی چی شد رد شدی.

خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب _ طاهره طهرانی: کوچه آبشور (آبشار) گذر تقریبا صافی است در مرکز شهر تهران؛ کمی پایین تر از سه راه امین حضور در خیابان ری که دو سه خیابان اصلی را به هم وصل می کند؛ هفده شهریور و ری و ایران را. هم ماشین ها و هم موتورها معمولا تند از آن می گذرند، اما پیاده رفتن همیشه چیزهایی نشانت می دهد که در حرکت تند نمی بینی؛ یا حداقل کمی از آنرا می بینی و تا بیایی بفهمی چه شد، عبور کرده ای!
خیابان را دارند پهن می کنند، جا به جا خانه ها و مغازه های نوساز عقب نشینی کردند و بین خانه یا مغازه ساخته شده یک فضای خالی باقی مانده. بار اول در یکی از این عقب نشینی ها دیدمش. اما نشد بایستم. برای مادر گفتم، گفت یک مرتبه از آن خرید کن ببینیم چی دارد! باز هم دیدم و هی نشد و نشد تا دست آخر یک روز پاییزی با خود مادر رفتیم و تا خلوت بود بساط پیرمرد را نشانش دادم، پیاده نشد. همان گونه نگاه کرد و اظهار داشت: اون بزرگه را بگیر که نوشته یا فاطمة الزهرا. پیاده شدم و چرخیدم و یک به یک نگاه کردم. آنقدر پرچم و کتیبه و گوشواره داشت که نمی شد برگزید.
یک مشتری داشت و مرد همسایه هم ایستاده بود به کمک. برعکس خود پیرمرد، همسایه خیلی زبان داشت و فرز و زبر و زرنگ بود. قیمتها را هم می دانست و هرکدام را انتخاب می کردم تند تند قیمت می گفت و توی ذهنش جمع میزد. مشتری از یکی از کتیبه ها دوتا خواست، پیرمرد رفت سمت در خانه همسایه. مرد همسایه همینطور وسط تاکردن خریدها، اظهار داشت: انبارش توی خانه ماست، همین بغل.
تا پیرمرد بیاید باز مشغول سیر در پرچم ها و کتیبه ها شدم. پیرمرد آمد، با آرامش قیمتها را گفت و حساب کرد. کارت خوان نداشت، باید کارت به کارت می کردم. سر صبر به هم ریختگی ها را مرتب کرد. شماره تلفنش را گرفتم تا فیش را بفرستم. راستش می خواستم یک راه تماس داشته باشم. اجازه گرفتم برای گرفتن عکس. شانه بالا انداخت و به کارش ادامه داد.
حالا هر بار به دوستی نشانی می دهم و میگویم کوچه آبشور، می خندد و می گوید آبشار. من هم اصرار که: درستش آبشوره! آن طور که پدر و پدربزرگ ها و طهرانی های قدیم می گفتند. حالا اسمش عوض شده البته، اما پیرمرد همچنان در همان عقب نشینی بساط پرچم هایش را پهن می کند.

منبع: sadkado.ir