نگاه حبیب احمدزاده به كودكان غزه و از تاریخ عبرت بگیر ای سوار مرگ

به گزارش صد کادو، «آیا این سوار مرگ و پشتیبانانش نمی دانند که کشتار و قتل عام کودکان فلسطینی در اینروزها تنها حامل سبدی است برای انتقام گیری شدیدتری که به جای نیل از درون تونل های غزه شروع شده و همچون موسی با غافلگیری تمام در درون تک تک اطاق های قصر فرعون تا ابد ادامه خواهد یافت؟»؛ این جملات بخشی از یادداشت حبیب احمدزاده، نویسنده و فیلمساز در رابطه با این روزهای فلسطین اشغالی است.
حبیب احمدزاده در یادداشتی که آنرا به صورت اختصاصی در اختیار ایسنا قرار داده در رابطه با این روزهای غزه، نوشته است:
«قریب بیست سال است که میلیونها نفر فلسطینی در یک زندان سرباز به نام غزه در اسارت یک رژیم اشغالگر آپارتاید هستند. رژیمی که تابحال به هیچکدام از قرار دادهای صلحی که خود و دوستانش به تحمیل برای مردم فلسطین نوشته اند کوچکترین اعتنایی نداشته است.
و جنگ غزه نه دو هفته بلکه هفتاد سال است که توسط فلسطینیان با این گروه اشغالگر توسعه طلب (حتی از دید قطعنامه های سازمان ملل) ادامه دارد و حماس و جهاد اسلامی تنها نتیجه زایمان طبیعی همان صلح های دروغین و سرخوردگی های ملتی مورد تجاوز هستند که شاید این دفعه مرگ یکباره را به جای تجاوزهای مکرر تدریجی انتخاب نموده اند.
ناتانیاهو با برگزیدن خیلی از عوامل تحریک، همچون کشتار هر روزه حتی در کرانه باختری که در آن تسلطی از حماس وجود ندارد و توهین به مقدسات حتی در حد برگزاری مجالس رقص در صحن مسجد الاقصی بطور قطع به دنبال آن بود تا گروههای مقاومت فلسطین کاری کنند تا او را از فشار سقوط دولت افراطی اش برهانند ولی هیچگاه شاید این حجم از درهم شکستن و فرو ریختن جبهه جنوبی و قدرت فزاینده فلسطینیان در محاصره را محاسبه نمی کرد.
و در ادامه چنین جنگی، ماجرای وحشتناک بیمارستان المعمدانی و کشتار چند صد زن و کودک بیگناه پناه برده بدان و موضعگیری شرم آور ناتانیاهو که هر روز صدها کشته مشابه آنرا در حال انجام می باشد برای فرار از عواقب محکومیت آن، دقیقاً به مانند آن حکایت دروغین دستگاه تبلیغاتی امریکا در جنگ سرد برای روس هاست که سربازی روس، بیست سرباز آلمانی را برای اعدام در خیابان های برلین بعد از سقوط به جلو می راند که خانواده یکی از این سربازان او را در بین این رژه غم انگیز شناخته و با التماس از سرباز مسلح روس می خواهند که آن سرباز آلمانی را بخاطر زن و فرزندانش ببخشد. سرباز روس می داند که باید دقیقاً بیست سرباز را برای اعدام تحویل دهد. سرباز را به خانواده داده ولی یک شهروند مرد ناظر دیگری را از میان مردمان گرفته و در صف جا داده و به همراه دیگر سربازان به سمت محل اعدام حرکت می کند.

حال امثال ناتانیاهو که هر دو سه روز به همین تعداد شهدای بیمارستان المعمدانی از فلسطینیان در غزه کشتار می کنند آیا همانند همان داستان دروغین سرباز جنگ سرد و با ادعای تعویض صرفاً یک سرباز کشته، اصلا صلاحیت اخلاقی تبری خود از هر کشتاری را دارند؟
برای مردمان خاورمیانه تجربه و نتیجه صلح های ادعایی با تمام زرق و برق ها و جشن ها و ادعاهای پر طمطراق تنها یادآور قرصی مسکن دکتری به نام غرب است که می خواهد تا لحظه مرگ گرفتار سرطان بودن بیمار را از خودش پنهان کنند تا هیچگاه این بیمار شرقی درپی معالجه خود برنیاید.
شاید مردمان بیگناه غزه گرفتار همین جمله پیش بینانه مکاشفه یوحنا در عهد جدید هستند:
«نگاه کرده و اسبی دیدم رنگ پریده که مرگ، نام سوارش بود و جهنمی از مردگان به دنبال او روان.»
و در این آخرالزمان، این سوار مرگ، برای همه جهانیان، بی گمان ناتانیاهوست.
سوالی بسیار مهم و اساسی است که هر لحظه باید بایدن، مکرون و دیگر پشتیبانان ناتانیاهو بدان توجه نمایند.
که اگر محاصره بیست ساله غزه جز مردان حماس و جهاد اسلامی در خاورمیانه نساخته کشتار دهشت بار و هر روزه صدها زن و بچه و آوارگی باردیگر از وطن فلسطینیان در آینده ای بسیار نزدیک چه برای اسرائیل خواهد ساخت؟
آیا این سوار مرگ و پشتیبانانش نمی دانند که کشتار و قتل عام کودکان فلسطینی در اینروزها تنها حامل سبدی است برای انتقام گیری شدیدتری که به جای نیل از درون تونل های غزه شروع شده و همچون موسی با غافلگیری تمام در درون تک تک اطاق های قصر فرعون تا ابد ادامه خواهد یافت.
از تاریخ عبرت بگیر ای سوار مرگ»