گفت وگو با تهیه كننده ملاقات با حسین(ع) مدیر شبکه نسیم می خواست اعمال سلیقه کند نپذیرفتیم!

به گزارش صد کادو، تهیه کننده برنامه «ملاقات با حسین(ع)» که پیشتر برنامه «با حسین(ع) حرف بزن» از او گرفته شده بود، اعتقاد دارد «اتاق فکر» گمگشته این روزهای برنامه سازی مذهبی در تلویزیون است و می گوید: ما بیشتر به سمت دکورهای بزرگ رفته ایم اما در محتوا پیشرفت زیادی نداشتیم!
محمد امین پرواس تهیه کننده برنامه «ملاقات با حسین(ع)» و تهیه کننده سابق برنامه «با حسین(ع) حرف بزن»، در گفت و گویی با ایسنا در رابطه با لزوم برنامه سازی جذاب و به روز در مناسبت های مذهبی در تلویزیون و نمایش خانگی اظهار داشت: امروزه در فضایی زندگی می نماییم که به واسطه تکنولوژی و یک تلفن همراه، محتوای بسیاری جلوی چشممان است، مواردی که حتی گاها بودجه های عجیب و غریبی به آنها اختصاص پیدا کرده و دغدغه های خاص خودشان را دارند. در این شرایط، به جهت اینکه مخاطب بتواند ویدئویی را دنبال کند، طبیعتاً باید اقتضائات وی در نظر گفته شود اما متأسفانه وقوع این اتفاق در حوزه های مختلف آسان نیست. ما گاهی حتی نیاز مخاطب را احساس نمی نماییم و گاهی تصمیم گیران حتی نیازش را هم احساس نمی کنند. بنا بر این است که کمتر شاهد کارهای فاخر اجتماعی و فرهنگی هستیم و تولید این کارها، نیازمند اتاق فکرهای طولانی مدت و تیمی است.

محتوای ما در جامعه اثر عکس دارد

پرواس پیشتر برنامه «با حسین(ع) حرف بزن» را به مدت هشت سال تهیه و پخش کرده بود، اما فصل جدید این برنامه در تلویزیون، توسط تیم دیگری درحال تولید است.
او با اعلان اینکه مخاطبان هوشمندند و محتواهایی که طلب می کنند، محتواهای به روز است، اظهار داشت: اصل داستان اینست که ما باید متناسب با نگاه مخاطب کار نماییم و رسیدن به این امر، مستلزم دغدغه داشتن سیاستگذاران است. چیزی که گاهی مردم را بدبین می کند، اینست که مخاطب باید ببینید که عملکرد منِ برنامه ساز، با فضای مذهبی ام همسان است و چون گاهی این اتفاق نمی افتد، تاثیرگذاری محتوای ما در جامعه اثر عکس دارد.

چرا در برنامه سازی نگاه بالا به پایین داریم؟

پرواس سپس بیان نمود: طبیعتاً مخاطب امروز اگر حتی از حوزه فنی تولید محتوا چیزی نداند، می داند نور، صدا و تصویر با چه کیفیتی تولید می شود و این درحالی است که این موارد، گاهی به واسطه مضیقه بودجه مورد توجه قرار نمی گیرد. درر بحث محتوا، هم محتوایی در فضای مذهبی درست کار می کند که حس مشترکی با مخاطب تولید نماید اما متاسفانه چون معمولاً نگاه بالا به پایین در برنامه سازی داریم، مخاطب نمی تواند با برنامه ارتباط برقرار کند. اگر از جنس دغدغه مردم صحبت نکنی و از نگاه بالا به پایین و منبری صحبت کنی، برنامه ارتباطی با مخاطب برقرار نمی کند.

به باور وی، تولید برنامه مناسب، مستلزم آن است که سازنده همراه و کنارِ مخاطب بنشیند و از جایگاه او به موضوعات بپردازد. این چیزی است که در محتوای برنامه سازی مساله است.

در برنامه «ملاقات با حسین(ع)» ما با یک جامعه مواجهیم

وی با اشاره به برنامه «ملاقات با حسین(ع)» بیان نمود: ما هم در زمینه محتوا، هم فنی و تولید با توجه به این که در طول مدت ۹ سال به اشکال مختلف فعالیت داشتیم، تجربه ای پشت کارمان وجود دارد. آن چیزی که به ظاهر دیده می شود، یک فرم ساده مرتب و منظم است. در سه آیتمی که داریم، نگاهمان اینست محتوا را از دید افراد مختلف بیان نماییم. جنس برنامه «ملاقات با حسین(ع)» یا «با حسین(ع) حرف بزن» این بوده که بگوییم امام حسین (ع) با همه آدم های جامعه ارتباط دارد و می شود او را دوست داشت. این جمله را ما در سه آیتم در برنامه پیاده کرده ایم. آیتم اول گفت وگوی اسکایپی است که تجربه آنرا از قبل داشته ایم. گفتگو با افراد غیرمسلمان در خارج از ایران که پیدا کردن آنها و سوژه یابی آنها زمان بر بود. شما ابتدا یک کشیش مسیحی، یک فرد زرتشتی و یا فردی که دین ندارد اما با امام حسین(ع) ارتباط دارد و حس دارد را می بینید و از او می شنوید و سپس وارد آیتم و گفت وهایی می شوید که کوشیده با آدم های مختلف جامعه ارتباط بگیرید و می بینید روی صندلی در برنامه، رفتگر یا چای ریز روضه امام حسین (ع) حضور دارد، دکتر روانشناس و افراد با پوشش های مختلف کنار هم نشسته اند، آن هم بدون اجبار یا تلاش خاص. در هر قسمت هر کدام از میهمانان از حال و جنس ارتباطشان با امام حسین (ع) می گویند، رخدادی که خروجی آن می تواند این باشد که ما با یک جامعه به همان شکل که هست مواجه هستیم.

مدیر شبکه نسیم درخواست هایی داشت که نمی توانستیم ادامه بدهیم

پرواس در پاسخ به این که تا چه میزان برنامه «ملاقات با حسین(ع)» را در رقابت با برنامه سابق خود که («با حسین(ع) حرف بزن») که از تلویزیون پخش می شود، ساخته است؟ اظهار داشت: اساساً نیت ما از همان ابتدا و در سال ۹۴ که با بودجه شخصی سراغ ساخت «با حسین(ع) حرف بزن» رفتیم این نبود که به هر روشی به دنبال دیده شدن و یک اتفاق شخصی باشیم. بنا بر این هیچ گاه کار زرد و حاشیه داری هم انجام ندادیم. این در حالیست که متأسفانه برنامه هایی را می بینیم که به هر ریسمانی چنگ می زنند که مخاطب آنها را ببیند. سال اول به درخواست آپارات برنامه را ساختیم و سپس تلویزیون تقاضا کرد که اجازه پخش برنامه را داشته باشد و تا سالِ گذشته هم این پخش ادامه داشت. سال جاری هم از سمت ما نکته ای نبود و مشخصاً مدیرِ کنونی شبکه نسیم تمایلی به همکاری با تیم ما نداشت. علت آن هم این بود که به دنبال اعمال نگاه و درخواست های مشخصی با زاویه دید خودشان بودند و این مورد با سلیقه ما همخوانی نداشت و ماهیت برنامه را تغییر می داد. بنا بر این مدیریت صلاح دانستند با تیم دیگری کار کنند! در ادامه با چالش هایی مواجه شدیم که ادامه دار است و بخشی از آن به بحث مالکیت و حواشی اینچنینی اختصاص داشت.
وی اشاره کرد: بنای ساخت این برنامه بر مبنای رقابت نبود و نیست، بلکه تنها به دنبال تولید محتوای فاخر و موثر بودیم. حتی اگر پلتفرمی هم همراهی نمی کرد مثل سال ۹۴ من برای همان تعداد کمی از مخاطبان آنرا پخش و منتشر می کردم. القصه که ما مشکلی با تلویزیون نداشتیم و شیوه تعامل به صورتی بود که امکان همراهی وجود نداشت.

«حسینیه معلی» و «باب قبله» مخاطب خودشان را می شناسند

این تهیه کننده، عملکرد تلویزیون در رابطه با ساخت ویژه برنامه های مناسبتی سال جاری همچون «حسینیه معلی» و سایر برنامه ها هم توضیح داد: بعضی برنامه ها در تلویزیون درست سو گرفته اند و به شکلی محتوا با مخاطب همراه است؛ مثل «حسینیه معلی» که مشخصاً مخاطبش را معلوم می کند و می گوید با قشر خاکستری کاری ندارد و مخاطب هدفش بچه هیئتی ها، کسانی که روضه می روند، مداحان را می شناسند و… است؛ این اتفاق خوبی شمرده می شود چون که نشان میدهد مخاطبش را درست انتخاب نموده است. «باب قبله» هم برنامه ای بود که محتوایش با جامعه مخاطبش همسوست اما به عقیده من، برنامه ای مثل «از سرگذشت» تا حدی سر درگم بود و با این دکور جذاب می شد محتواهای بهتری را دریافت نماییم، ولی رخداد جدیدی را در آن ندیدیم.

علی درستکار حرفش را به تُنگ آب می گفت و مخاطب را منقلب می کرد

این کارگردان سپس با یادآوری برنامه «این شب ها»ی تلویزیون که با اجرای علی درستکار چندین سال پخش می شد، بیان نمود: یادم می آید ۱۰ سال پیش ایشان با یک دکور ساده و تنها یک صندلی و میهمان، مخاطب خودشان را داشتند. در دکور فقط یک تنگ آب بود! با این تنگ آب حرف می زد، روضه می خواند و حال مخاطب را منقلب می کرد.
امین پرواس در انتها با ابراز تاسف از این که بیشتر از محتوا، دکور برنامه های مذهبی مورد توجه است، اظهار داشت: اینروزها متأسفانه ما به سمت دکورهای بزرگ رفته ایم اما در حوزه محتوا حرفی نداریم که مخاطب را با خود همراه نماییم و این اتفاق از دل سیاستگذاران رسانه بیرون می آید. افرادی شبیه آقایان درستکار یا شهیدی فر که صاحب ایده بودند، حواسشان به مخاطب و محتوا بود حال یا با دکور ساده یا با دکوری متفاوت. در آن مقطع، اتاق فکرهایی بود که حالا دیگر نیست و حتی عنوان آن هم در تیتراژها دیده نمی شود.

منبع: صد کادو