از سوی شورای فرهنگ عمومی خراسان رضوی: سفارش نامه فرهنگی روز طبیعت منتشر گردید

به گزارش صد کادو خراسان رضوی سفارش نامه فرهنگی روز ملی طبیعت در جهت تمدن سازی نوین اسلامی توسط شورای فرهنگ عمومی خراسان رضوی منتشر گردید.

در این سفارش نامه که توسط شورای فرهنگ عمومی خراسان رضوی انتشار یافته آمده است:

حفظ و پاسداشت محیط زیست شعاری روشنفکرانه و مقلدانه نیست که در روزگار پسامدرن ظهور کرده باشد بلکه محوری است در حیات انسان که از آغاز آفرینش تکلیفی انسان مدارانه، عدالت محورانه و – با اتکاء به مکتب جهان شمول اسلام – مؤمنانه بر دوش وی نهاده است. نام گذاری هوشمندانه یکی از آیین های کهن کشور به نام «سیزده به در» بعنوان «روز ملی طبیعت» مبین درک اهمیت این محور در ساختار تمدن نوین اسلامی است که بازبینی در آداب و سنت های متعلق به این آیین به منظور هم آهنگی کارکردهای آن با این ساختار بنیان تدوین این سفارش نامه قرار گرفته و در سه شعار زیر گردآوری شده است.

۱. سبز مثل سبزه گره خورده مثل خانواده

یکی از آداب این روز، گره زدن سبزه و سپردن آن به دامان طبیعت است که در متون تاریخی، فلسفه آن گره زدن زندگی با طبیعت برای سبز ماندن شاخ و برگ های حیات، عنوان شده است. رکن آغازین حیات هر انسانی، خانواده است که از دریچه آن، جهان را می شناسد. خانواده سالم، با تقوا و فرهنگ مدار، بنیانی است که پایداری آن می تواند اجتماع بشری را به سمت جهانی سبز رهنمون شود. این نهاد بنیادین که در کلام رهبری و در محور تمدن نوین اسلامی قرار دارد خود یکی از جلوه های نمود سیزده به در بوده است. روزی که در آن، خانواده در کنار هم، خانه را به مقصد دره و دشت ترک کرده و تمام روز را کنار هم می گذارنده اند.

۲. شاداب مثل شکوفه، با نشاط مثل اجتماع

از سیزده به در در متون و اسناد تاریخی با پیشوند «جشن»، «فرخنده روز» و نظیر آن یاد شده است و آنرا به جشن درخشش فرشته باران، سپاس از آفرینشگر طبیعت و آرزوی دسته جمعی برای سالی سرشار از خیر و برکت توصیف کرده اند. از دیرباز مردم در تمام مناطق زیر پوشش حوزه نوروز بر این بوده اند که این روز را در دامان طبیعت جشن بگیرند و با پختن خوراک های متعدد و پخش آن در بین مردم، شادمانی خویش را با همه تسهیم کنند. در کلام رهبری بر نشاط اجتماعی و زندگی شادمانه هم تاکید بسیاری شده است تا آنجایی که در وصف زندگی شادمانه پیامبر اکرم(ص) هم این نکته را ذکر کرده اند که «محیط زندگی پیغمبر محیط شادی هم بود. با افراد شوخی می کرد. مسابقه می گذاشت و خودش هم شرکت می کرد. در جمع مردم همیشه بشاش بود. هموم و غم های خویش را در چهره خودش جلو مردم آشکار نمی کرد»

۳. بشیر مثل باران، خیرافشان مثل آمر

گرچه خط مشی این سفارش نامه، بازبینی در آداب و رسوم و تلفیق کارکردهای این روز با محورهای ساختاری تمدن نوین اسلامی بوده است، اما آن چه بر بلندای نام این روز می درخشد، کلیدواژه طبیعت است که فلسفه بنیادی جشن سیزده به در بر ابعاد آن استوار است. سپاس از آفرینشگر باران و بهار، خروج از خانه برای تماشای سبز گونگی، اصرار بر گذر از رودخانه ها و جویبارها و… و فرخنده دانستن روز پیروزی باران بر آن چه در افسانه های کهن «آپوش» یا دیو خشکسالی نام داشته است؛ همگی مؤید این نکته اند و نام گذاری این روز در تقویم ایران اسلامی هم بر این مبنا صورت گرفته است.

از سوی دیگر آرمان «پاسداشت محیط زیست» تکلیفی است که در آیات و منابع دینی هم بر آن سفارش فراوانی شده و از تمام آن چه امروزه به نام محیط زیست می شناسیم، تحت عنوان آیات خداوند نام برده شده است. از آیه ای که در صدر این سفارش نامه آمده است و زمین -و امکانات آن- را یک حق همگانی در طول دوران ها و در پهنه جغرافیا می داند تا آیاتی که هر آن چه در تعریف واژه محیط زیست آمده است را مسخر و رام انسان می داند. سپس آبادانی زمین را تکلیفی بر دوش انسان می شمارد و کار را تا آنجا می رساند که زیاده جویی از امکانات مسخر شده را بازماندن از سیر تکاملی در راه سعادت دنیا و آخرت می شمارد و تخریب و نابودی محیط زیست را نهی می کند و کوتاهی گران در پاسداشت آنرا در زمره کسانی می گذارد که خداوند آنها را دوست ندارد.

منبع: sadkado.ir