صد کادو: آیین نوروز در شمال غربی چین، نه تنها توسط اویغورها، بلکه توسط قزاق ها، قرقیزها و ازبک ها در منطقه خودمختار سین کیانگ، جشن گرفته می شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، نوروز در مرزهای ایران و حتی منطقه ای که آنرا به نام حوزه تمدنی ایران می شناسیم محدود نمی گردد، این جشن، فراتر از مرزها و در گوشه گوشه دنیا معنای خویش را دارد و بهار را مژده می دهد. برگزاری مراسم نوروز جدا از مردمی که از منطقه نوروز کوچ کرده و به اقصی نقاط دنیا رفته اند در بین خیلی از مردم بومی کشورهای متعدد مرسوم می باشد و از آسیای مرکزی تا اروپای شرقی را در برمی گیرد.
سرزمین ترکستان که امروز از آن با عنوان آسیای میانه یا آسیای مرکزی یاد می شود، ناحیه ای پهناور بوده که به تصرف درآمدن شهر ترکستان در شمال تاشکند توسط روس ها در سال ۱۸۶۰م. نام آنرا به اشتباه بر همه مناطق تحت تصرف نهادند و از آن هنگام، زمینهای ماوراء النهر به این نام معروف شد اما نام ترکستان در نوشته های در ارتباط با قرن ها قبل از این تاریخ وجود داشته و بخشی گسترده از آسیای میانه به این نام خوانده می شده است.
سین کیانگ در شمال غربی تا غرب چین قرار دارد ترکستان دو بخش شرقی و غربی دارد که بخش شرقی آن از شمال به مغولستان و روسیه، از غرب به قزاقستان و قرقیزستان و تاجیکستان و افغانستان، از جنوب به پاکستان و کشمیر و تبت و از شرق به چین محدود می شود. این منطقه که امروزه با نام سین کیانگ حدود یک پنجم چین را به خود اختصاص داده، ۱۳ قوم اویغور، هان، قزاق، مغول، هویی، قرقیز، مانچو، شیبه، تاجیک، دائور، ازبک، تاتار و روس در سین کیانگ (Xinjiang) کنار هم زندگی می کرده اند. هر یک از این اقوام به زبان محلی خود که همانند ترکی است، سخن می گویند ولی زبان رسمی آنها چینی است.
در اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم میلادی، اسلام در سین کیانگ رواج یافت و به مذهب فراگیر این منطقه تبدیل شد. این منطقه حالا نزدیک به بیست درصد مساحت کشور چین را در برمی گیرد.
ساز و آواز مقامی در سین کیانگ، اقوام ازبک آیین های نوروز در سین کیانگ
نوروز نه تنها توسط اویغورها، بلکه توسط قزاق ها، قرقیزها و ازبک ها در منطقه خودمختار سین کیانگ، در غرب چین جشن گرفته می شود.
در عید نوروز مردم معمولاً زود از خواب بیدار می شوند و بهترین لباس های خویش را می پوشند. سرپرست خانواده با تکان دادن شاخه های سوزان کاج و صنوبر بر سر اعضای خانواده خود برای آنها آرزوی موفقیت در سال آینده می کند. بعد از خاموش کردن شاخه ها، آنها را در مقابل در انبار قرار می دهد تا حیوانات مزرعه راه بروند و طبق باورهای باستانی اویغور، حیوانات چاق و بارور می شوند.
خورش سنتی نوروزی هراچ (Harach)، که از ذرت، هویج، کشمش، برنج، گوشت بره و ترکیبات دیگر درست شده، معمولا هنگام ناهار سرو می شود و بعد از آخر غذا، افراد به دیدار اقوام نزدیک می روند.
پختن آش هراچ هر سال بیشتر از پنج هزار نفر از ساکنان و گردشگران محلی در جشن بزرگ نوروز در شهر کوچک یاپچان (Yapchan)، حاضر شده و آیین بزکشی را تماشا می کنند.
نوروز در چین فقط جشن بهار نیست بلکه آغاز شخم زدن زمینهای کشاورزی را هم بشارت می دهد، این روز بعنوان روز آماده سازی برای تولید شخم بهاره یا سبزسازی، زیباسازی و پاکسازی محیط زیست و جشنواره هنر و ورزش تعریف شده است. اجرای گروهی خوانندگی و رقص فراوان، اجرای آیین های فرهنگی کشاورزان، راه اندازی کارهای ورزشی سنتی ملی مانند کشتی، بخشی از رسوم نوروزی سین کیانگ در نوروز است.
نان نوروزی، شیرینی بهاری اویغوری