نان بربری از کجا به ما رسید؟

گروه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی از ریشه «بربری» و همین طور چگونگی رواج این نان در تهران نوشته است.
به گزارش صد کادو به نقل از ایسنا، صفحه این گروه در توضیحی درباره «نان بربری» آورده است: «گروهی از مهاجران افغان در سالهای ۱۳۰۸ تا ۱۳۱۸ هـ ق، از بربرستان یا هزاره جات به شرق ایران کوچ کردند و به «بربر» و «بربری» معروف شدند.
در ۱۳۱۶هـ ش نام آنها را به «خاوری»(منسوب به خاور یا خراسان)تغییر دادند. آنها نان بربری را، که «پنجه کَش» می گویند، به ایرانیان معرفی کردند که اوایل فقط خودشان و آن هم در خراسان و در تنور زمینی می پختند که طعم آن کمی تلخ می نمود. رواج بربری در تهران در اواخر قاجار نیز توسط همین ها بود. در خاطرات مونس الدوله می خوانیم: «پشت عمارت مسعودیه یک محله و یک تکیه بود که آن جا را سر تخت بربری ها می گفتند. یک سر این محله توی خیابان اکباتان امروز – خیابان باغ وحش آن روزها- و یک سرش توی خیابان چراغ برق بود. بیشتر اهل این محله «بربری» بودند و زن هاشان نان بربری می پختند و مردهاشان می فروختند».
منبع: وبگاه دایرة المعارف بزرگ اسلامی؛ خاطرات مونس الدوله؛ تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم (جعفر شهری)؛ تاریخ نان در ایران (ویلِم فلور).