در همایش میراث زبانی تاكید شد فارسی زبان تحمیلی و جایگزین نیست

پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری تصریح کرد: زبان فارسی، زبانی تحمیلی و جایگزین زبان های دیگر رایج در ایران نیست و نباید باشد، اما مهم ترین فصل مشترک ایرانی ها و اصلی ترین عنصر هویت ایرانی است و ازاین رو می تواند عاملی برای توسعه همبستگی ارتباطی و میهنی ایرانی ها باشد.
به گزارش صد کادو به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، مصیب امیری در سومین همایش ملی میراث زبانی که دوم اسفندماه همزمان با روز جهانی زبان مادری برگزار شد، اظهار داشت: کمتر کشوری را می توان یافت که ساختاری کاملاً یکدست و همگون داشته باشد و از تنوع به دور باشد.
او ایران را در شمار کشورهایی خواند که از تنوع قومی و زبانی بالایی برخوردارست و اضافه کرد: این گوناگونی در گستره‌ی کشور پهناور ایران یکی از مصادیق میراث ناملموس و در حوزه‌ی میراث فرهنگی، شایان توجه بسیار بوده و پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در امتداد یکی از وظایف حاکمیتی خود که پاسداری و حفظ تنوعات زبانی و گوناگونی های فرهنگی است به گوناگونی زبانی، قومی و فرهنگی توجه ویژه دارد.
امیری با اشاره به اینکه در طول تاریخ دیرینه ایران زمین، اقوام مختلف در سرزمین مادری خود ایران، به زبان های مختلفی صحبت می کرده اند و در کنار یکدیگر زندگی مسالمت آمیزی داشته اند، اظهار نمود: در جغرافیای ایران زمین گاه در فاصله های مکانی بسیار کوتاه، گونه های زبانی مختلفی رواج دارد و ممکنست تفاوت آنها در حدی باشد که فهم متقابل را بین گویش وران آنها دشوار کند که این تنوعِ گویشی قسمتی از میراث فرهنگی ما است و وظیفه داریم که آنرا از گزندهای مختلف و خطر نابودی محافظت نماییم.
او اضافه کرد: از طرف دیگر، زبان فارسی در کل کشور وظیفه‌ی برقرار کردن ارتباط بین گویش وران گونه های زبانی مختلف را به عهده دارد. این زبان با پشتوانه‌ی ادبی و فرهنگی غنی خود که ماحصل تلاش و مشارکت تمامی اقوام ساکن ایران است از دیرباز زبان رسمی و زبان میانجی بوده، یعنی علاوه بر آن که جامعه را با مناسبات رسمی و دولتی مرتبط می کند، زبانی برای ارتباط اقوام مختلف است.
رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، ارتباط بین زبان ملی و زبان اقوام را بسیار حائز اهمیت دانست و با اشاره به اینکه دولت ها باید اهتمام لازم داشته باشند تا توجه به زبان ملی و رسمی خللی در رشد و احیاء زبان های محلی ایجاد نکند، تصریح کرد: خوشبختانه در ایران برمبنای اصل ۱۵ قانون اساسی، بااینکه زبان فارسی زبان ملی و مشترک به شمار می آید و زبان رسمی کشور است و در آموزش، ادارات و رسانه رواج دارد، اما توجه ویژه ای هم به آزادی زبان اقوام شده و اجازه داشتن نشریه، رسانه و آموزش ادبیات زبان مادری در قانون لحاظ شده است.
امیری همین طور بیان کرد: با ایجاد فرصت هایی برای تقویت زبان های محلی می توان جلو خیلی از سو استفاده ها و تحرکاتی را که توسط دشمنان مقابل زبان ملی و دفاع از زبان های محلی صورت می گیرد گرفت.
رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با بیان این نکته که باید سیاست حاکمان به سمت وحدت ملی، تقویت و حفظ عدالت زبانی باشد، تا جلو هرگونه واکنش منفی گرفته شود، اظهار داشت: علاوه بر آن، نقش زبان نسبت به دیگر مؤلفه های هویتی در ایجاد انسجام ملی پررنگ تر و تأثیر آن بیشتر بوده و لازم است همگی برای تقویت جایگاه زبان فارسی بعنوان عامل وحدت بخش و ابزار ارتباطی اقوام مختلف ایرانی بکوشیم، چونکه حفظ وحدت و انسجام ملی در گرو آنست.
او اضافه کرد: در حقیقت یکی از ملزومات انسجام ملی، برخورداری از زبانی است که در گوناگونی زبان ها، نقش زبان میانجی و ابزار ارتباطی بین اقوامی را ایفا و امکان ارتباط را در سطح کشور فراهم آورد.
امیری با اشاره به اینکه در سیاستگذاری زبانی کشور باید در کنار پاسداری از تنوع قومی- زبانی، به این نقش زبان فارسی توجه ویژه داشته باشیم و اهمیتِ راهبردی آنرا درک نماییم، اضافه کرد: زبان فارسی، زبانی تحمیلی و جایگزین زبان های دیگر رایج در ایران نیست و نباید باشد، اما با اهمیت ترین فصل مشترک ایرانیان و اصلی ترین عنصر هویت ایرانی است و بدین جهت می تواند عاملی برای بسط همبستگی ارتباطی و میهنی ایرانیان باشد.