شما می خندید، مردم آزار می بینند!

صد کادو: اسمش را گذاشته «دوربین مخفی». دو نفر که خودشان را تولیدکننده ویدئو معرفی کرده اند در خیابان سناریوهایی را اجرا می کنند که به نظر خودشان و ظاهرا از نظر حدود ۵۰۰ هزار نفر دیگر هم جالب و خنده دار است.

در یکی از جدید ترین شاهکارهایشان، دوربین را پای یک پله برقی کار گذاشته اند و مرد جوانی که روی پله برقی طرف مقابل قرار دارد با وقت شناسی، یک بشقاب پر از خامه را به صورت آدمی که در طرف دیگر پله برقی در جهت مخالف او حرکت می کند می کوبد و می گوید «خامه میقولی؟». آدمی که هدف این به اصطلاح شوخی قرار گرفته طبعا هول می کند، عصبانی می شود و تلاش می کند مهاجم را بگیرد. در نتیجه دو نفر به سبب مخالف روی پله برقی می دوند و لحظاتی را خلق می کنند که از نظر جماعتی خنده دار است.

اگر شما زنی باشید که در موج قبلی شوخی های بی مناسبت بخصوص پس از انتشار خبرهای اسیدپاشی هدف قرار گرفته باشید، مبحث دیگر آنقدرها هم خنده دار نیست. اگر کسی باشید که تجربه این که چند مرد جوان از پنجره باز ماشین روی صورتتان آب بریزند و در حالیکه بندبند وجودتان در خیابان از ترس می لرزد به شما بخندند و گاهی حتی از این شوخی مسخره فیلم بگیرند و آنرا در اینستاگرام منتشر کنند و از مخاطبان بخواهند که «لایک فراموش نشود»، این شوخی دیگر به نظرتان مسخره نمی آید.

شوخی های بی جای صفحه «سهیل» البته به همین جا ختم نمی گردد. در مجموعه دیگری از ویدیوها نمایشی بازی می شود که در آن دو موتورسوار گوشی را از دست مردم می قاپند و فرار می کنند. در حالیکه تصویربردار این تولیدکننده های خلاق ویدئو در گوشه ای نشسته و از واکنش عصبی و فروماندگی کسی که فکر می کند گوشی اش را از دست داده فیلم می گیرد تا بعدا در اینستاگرام منتشر کند و بگوید «لایک فراموش نشود»!

اگر شما تجربه واقعی سرقت گوشی در خیابان را داشته باشید یا کشیده شدن دست و مقاومت در مقابل سارق که پلیس می گوید می تواند به قیمت جان مال باختگان تمام شود را دیده یا شنیده باشید، چنین شوخی بی جایی دیگر به نظرتان شایسته لایک و خنده و استوری کردن نیست.

اینها همه موقعیت هایی نیست که صفحه سهیل با ادعای تولید دوربین مخفی به نمایش می گذارد اما به احتمال زیاد جزء صدمه زننده ترین چیزهایی است که کسی می تواند تولید نماید و دیگران می توانند به آن بخندند و اگر گوشی تان را برده باشند، در خیابان هدف آزار خیابانی قرار گرفته باشید یا ترس ازدست دادن صورتتان به خاطر عدم برخود با اسیدپاشان هنوز در تنتان زنده باشد، این شوخی ها نه تنها خنده دار نیست، بلکه گریه دار هم می شود.

از تجربه دقایق فروماندگی کسانی که در خیابان هدف این آزار بیمارگونه قرار می گیرند که بگذریم، خندیدن به این شوخی ها بیشتر از تولید آنها نشانه مشکل است. خودتان را جای کسی که روی صورتش اسید ریخته اند بگذارید، خودتان را جای کسانی بگذارید که در خیابان هدف آزار کلامی یا فیزیکی قرار گرفته اند و کرامتشان زیر سوال رفته است، خودتان را جای کسی بگذارید که دقایقی پیش قربانی سرقت گوشی شده است و شوکه و مضطرب به اطراف خیابان نگاه می کند. کجای چنین موقعیت هایی خنده دار است؟ اگر کسی در حالیکه قربانی یکی از این آزارها شده اید به شما بخندد، او را چطور قضاوت می کنید و حالا آیا باز هم به خودتان اجازه می دهید که به چنین شوخی های کثیفی بخندید و آنها را برای خنده دیگران به اشتراک بگذارید؟

سناریوهای دوربین مخفی اغلب کلافه کننده اند ولی باید بدانیم که اغلب آنها با بازیگران ضبط می شوند و هدف آنها سنجیدن واکنش های دیگران است، نه قربانی کردن مردم در موقعیتی که مطلقا نسبت به آن اگاهی ندارند. البته باید صادق بود و پذیرفت که در این مورد به غیر از این که قربانیان این مسخرگی آزاری می بینند که بدون شک تا مدت ها آثار اضطرابی آنرا تحمل خواهند کرد، به خوبی میتوان از روی واکنش ها به این نمایش در مورد کسانی که آنها را شوخی های خوشمزه و خنده دار ارزیابی می کنند هم قضاوت کرد.

منبع: sadkado.ir