نان تافتون از کجا آمده؟

گفته می شود که «تافتان و تفتان در گویش تهرانی به تافتون بدل شده»؛ در اینباره بیشتر می خوانیم.
به گزارش صد کادو به نقل از ایسنا، زادروز علی بلوک باشی، نویسنده، پژوهشگر و مردم شناس مجالی شده است تا صفحه گروه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی به شرح توضیحی درباره واژه «تافتون» با استناد به پژوهشی از این چهره فرهنگی بپردازد که آنرا در ادامه می خوانیم: ««تفتان» و «تافتان» چنین مفهوم شده: «آنچه از آفتاب یا آتش گرم شده باشد؛ و قسمی از نان… (آنندراج)»؛ همچنین، «تافتان: نان کلفتی که به دیوار تنور زده، بپزند… گویا از جهت کلفت بودن باید زیادتر در تنور تافته شود. از تافتن به مفهوم گرم کردن (فرهنگ نظام)»، و این بیت از محسن تأثیر (۱۰۲۹-۱۰۹۸ هـ ش) را آورده اند که: بی مثل ز نعمت فراوان/ یکتا و دوتا چون نانِ تفتان».
تافتان و تفتان، که در گویش تهرانی به تافتون بدل شده و، به عقیده ای، از «تافت» یا «تفت»، به مفهوم تاب و تَف و تب و گرمی، و پسوندِ «-ان» ساخته شده است.
شاید هم «تافتان» و «تفتان» در اصل «تافت نان، تافته نان، تفت نان، یا تفته نان» بوده و به مرور تافتان و تفتان شده و، با عنایت به تعدد زبان ها و گویش ها در مناطق متعدد ایران، به صورت های متفاوت خوانده می شود؛ مانند: تَفتُن، تفتان، تفتون، نو تَفتُ (=نون تافتون)، تِفتون، تابون، و….
برخی منابع: مقاله «تافتون پزی در تهران». نوشته علی بلوکباشی؛ وبگاه مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی؛ فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی، از محمد حسن دوست؛ تاریخ نان در ایران، نوشته ویلم فلور، ترجمه صبا کار خیران؛ نان و نانوایی در ایران، از مصطفی پزشکی.»

منبع: صد کادو