فرزاد عندلیبی با صد كادو مطرح كرد؛ چه بلایی برسر دف نوازی آورده اید؟

صد کادو: یکی از نوازندگان دف و سازهای کوبه ای ضمن انتقاد از نحوه رقابت هنرمندان در جشنواره های موسیقایی به بیان نقطه نظرات خود درباره فقدان خلاقیت و دوری از روش های سنتی برخی نوازندگان سخن گفت.

فرزاد عندلیبی نوازنده پیشکسوت دف و سازهای کوبه ای و داور پانزدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن ارزیابی خود از روند داوری آثار اجرا شده در جشنواره موسیقی جوان، انتخاب بهترین نوازندگان به خصوص در گروههای سنی ب و ج را تا حدودی دشوار توصیف کرد و اظهار داشت: متاسفانه دف نوازی ها بسیار شبیه به هم شده است چونکه شرکت کنندگان در جشنواره ملی موسیقی جوان، به یک نقطه چشم دوخته و فقط به شهرت و مقام توجه دارند. آنها همه یک مسیر را دنبال می کنند و از دیدن سایر زیبایی های نوازندگی ساز دف بی بهره مانده اند. بیشتر شرکت کنندگان از جملات و شیوه های تکراری در نوازندگی استفاده می نمایند و فاقد خلاقیت بوده و از روش ها و سنت های درست و اصیل نوازندگی فاصله گرفته اند.
وی اضافه کرد: نوازندگان جوان امروزی شاید تکنیک های خوبی داشته باشند اما خلاقیت هنری و اجرای هنرمندانه و با احساس، از تکنیک جداست. اینها تکنسین های خوبی شاید باشند اما هنرمند به شمار نمی آیند. در هر سه گروه سنی شرکت کننده در جشنواره، کسانی هستند که ساز را بجای نواختن، کتک می زنند! البته گروه سنی الف کمی بهتر از دو گروه دیگر بودند و به نظر من علت اصلی یک رقابت بی پایه و اساس و خودنمایی در اجرا است. گویی فقط می خواهند سرعت دستشان را به رخ هم بکشند. به اعتقاد من زمانی پیشرفت حاصل می شود که از اصالت تبعیت نماییم و سنت ها را بشناسیم و بیاموزیم هر ساختمانی حتما فونداسیون یا پی ریزی درست و محکمی باید داشته باشد و اگر این طور نبود، هیچ گاه نمی شد ساختمان های بلندمرتبه و برج ها را ساخت. در موسیقی هم باید اساس و اصالت نوازندگی ساز حفظ شود و بعد برمبنای آن نوآوری صورت بگیرد.
این نوازنده سازهای کوبه ای بیان کرد: نوازندگان دف باید کارها و اجراهای پیشکسوتان را بشنوند و مورد پژوهش قرار دهند. امروزه خیلی از نوازندگان دف و تعدادی از برگزیدگان جشنواره ها پس از یکی دو سال نوازندگی دف، خودشان را استاد می دانند! در صورتیکه مقام استادی جایگاه بسیار بلند و باارزشی است که شاید پس از تجربه طولانی و بعد از سال ها تمرین و تحقیق حاصل شود و صرف مقام آوردن در یک جشنواره دلیل بر تکامل در نوازندگی و رسیدن به درجه استادی نیست.
عندلیبی توضیح داد: من بعنوان پیشکسوت با انتشار دو جلد کتاب آموزش دف که حاصل سال ها پژوهش و تجربه در نوازندگی این ساز است گفتنی ها را گفته ام و بسیاری تکنوازی های و گروه نوازی هایم را نیز در کانال شخصی و فضای مجازی برای علاقمندان به معرض نمایش گذاشته ام که خود ماخذ و مرجع خوبی برای سبک نوازندگی و دریافت اصول کلاسیک این ساز است. در ضمن آلبوم هزار افسان دف نیز که دو سال پیش منتشر نموده ام که یک مرجع خوب و قابل دسترس برای سولو نوازی است. آموزش مستقیم و مستمر هنرجویان در تهران و سنندج و چند کشور اروپایی نیز راه دیگری برای انتقال تجربیات و هنر نوازندگی دف بوده است که هنوز هم ادامه دارد. انحراف از سنت های نوازندگی و بلایی که به سر دف نوازی آمده، به سیستم های آموزشی بر می گردد. آموزش نیاز به معلم با تجربه ای دارد که خودش چم و خم کار را بداند و داغی و سردی این کار را چشیده باشد.
وی در بخش پایانی صحبت های خود اشاره کرد: جشنواره موسیقی جوان به سختی و با موانع بسیار، برگزار می گردد به خصوص در این دو سالی که گرفتار کرونا بوده ایم و من از این بابت از دست اندرکاران و عوامل اجرائی و مدیریت این جشنواره سپاسگزار هستم. همه ما دوست داریم موسیقی ایران، در دنیا شناخته شود و ما در هیات داوران هم علاقمندیم که دف فقط در قالب خانقاه باقی نماند. این ساز را در اروپا بعنوان ساز مقدس می شناسند. اگر اجرای نوازندگی کوبه ای نوازندگان اسپانیایی، ایتالیایی، ترکیه و فرانسه را بشنوید، می بینید که چقدر خلاقانه و زیباست طوری که انسان می تواند ساعت ها این اجراها را بشنود و حظ ببرد اما نوازندگان امروزی ما با ساز دف حرکات آکروباتیک و نمایشی انجام می دهند که مناسب سیرک است نه یک اجرای موسیقایی.

منبع: صد کادو