محمدرضا اصلانی مطرح كرد؛ انسانی ضد عادت هستم

به گزارش صد کادو محمدرضا اصلانی کارگردان سینمای مستند بیان کرد که من انسانی ضد عادت هستم و هیچگاه، هیچ پدیده ای در نظرم یکسان جلوه نمی نماید.

به گزارش صد کادو به نقل از ستاد خبری سومین همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران، نشست «برخط فرضی» انجمن سینمای جوانان ایران با عنوان «مکتب های هنری و سینمای اکسپریمنتال»، با حضور محمدرضا اصلانی نویسنده، کارگردان و پژوهشگر باتجربه و با اجرا و کارشناسی تی یام یابنده در صفحه اینستاگرام معاونت فرهنگی و آموزش انجمن اجرا شد.
در ابتدای این جلسه، اصلانی درباره سینمای تجربی اظهار داشت: از دهه ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ میلادی در فرانسه دوره مهمی از تاریخ سینمای تجربی را مشاهده می نماییم که البته این موج بعدها توسط سینمای داستانگر سرکوب می شود. سینمای آزاد را هم در دهه ۶۰ انگلستان شاهد بودیم که از آن زمان تا حالا سینمای تجربی در این کشور با فراز و نشیب مسیر خودرا پی گرفته است. آثار این سینما را امروزه در اقصی نقاط دنیا می توان مشاهده کرد، به ویژه در هند جریان سینمای تجربی را به شکل گسترده شاهد می باشیم.
این هنرمند بیان کرد: انسان تجربه گر راه خودش را پیدا می کند. سینمای رایج ضد چنین تفکری و شاید بتوان گفت تا حدی عقب افتاده است و تنها در جهت جامعه آرایی حرکت می کند. سینمای تجربی امری با قوانین دلخواه و شخصی نیست که برای مثال بگوییم امروز دوست دارم دوربین را به روش خودم بگردانم. درواقع سینمای تجربی به جهان انسانی یک پارچه نگاه می کند و درواقع سینما، سینما نیست و هیچ چیز در اینگونه سینمایی هیچ چیزی نیست.
اصلانی اظهار داشت: ما نباید درباره سینما گزاره هایی به ظاهر منطقی به کار ببریم که در باطن مهمل هستند و سبب محروم کردن سینما از غنای تجربه بشری می شوند. سینمای تجربی درون ذات بشری عمل می کند و فقط از ذات نقاشی و شعر الهام نمی گیرد، بلکه به ذات آنها حمله کرده و دگرگونشان می کند. در حقیقت سینمای تجربی امری فعال است.
وی بیان کرد: در هنر فرم و محتوا جدا از هم نیستند و درواقع ۲ روی یک کاغذ به حساب می آیند و «فرم»، زاینده محتوا و معناست. همه چیز ابتدا به ساکن تنها فرم است و بعد، ما به آن فرم معنا می بخشیم. هر چیز در فرم مخصوص به خود قدرت بیان خودرا دارد. کار سینمای تجربی هم همین کشف خویشتن است و همچنین که به دنبال خود می گردیم، مسائل دیگر هم کشف می شوند.
اصلانی در بخش دیگری از سخنانش اظهار داشت: کار یک فیلمساز آزاد کردن ابژه و سوژه است، نه زندانی کردن آن. کار فیلمساز باز کردن در زندان قاب دوربین برای اشیا است. فرم، شکل دادن به چیزی است که بتواند معنای خودرا گسترش دهد و تمامیت پذیر نباشد.
این کارگردان اشاره کرد: ما ساختار فیلم را به وجود می آوریم و وقتی آن ساختار به کمال رسید فرم را ایجاد نماییم درواقع، ساختار زمینه ای برای ایجاد فرم است و بدون آن نمی توان فرم ایجاد کرد. شاید به این علت باشد که بازیگران من در فیلم هایم بازی نمی کنند، بلکه در تمامی لحظه ها زندگی می کنند. درواقع مدلی انگیزه بخش برای ترسیم نمایی از زندگی هستند.
اصلانی بیان کرد: من انسانی ضد عادت هستم و هیچ گاه، هیچ پدیده ای در نظرم یکسان جلوه نمی کند و هربار با حیرت به طبیعت اعجاب آور نگاه می کنم. این اتفاق را در فیلم «شطرنج باد»، می توان به خوبی مشاهده کرد. کاری هم به انتقادهایی که از این اثر شد ندارم و دوست ندارم کسی عادت های خودش را به من در هنگام ساخت فیلم تحمیل کند. بدین سبب برای ساختن اثر خود فکر می کنم.
این پژوهشگر در آخر اظهار داشت: انسان امری خلاق است و خلاقیت و خلق کردن در ذات ما که از روح خداوند خالق هستیم، وجود دارد. حتی اعتراض هم از دل خلاقیت شکل می گیرد، انسان خلاق است که می تواند خیالش را بگسترد و اعتراض می کند. باید بدانیم که خیال نقشی بنیادین در انسان بودن ما دارد. ما تنها موجوداتی هستیم که خیال می نماییم و با خیال خود جهان را می سازیم. درواقع، خیال، نشانه اعتراض ما به جهان و زیربنای خلاقیت است.
سومین همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران به دبیری سعید پوراسماعیلی و دبیری علمی احمد الستی ۲۴ آذر ۱۴۰۰ در بخش های مقالات پژوهشی، جستارهای آزاد و ترجمه با محوریت سینمای تجربی انجام می شود.