چرا به ماه رمضان مبارك می گویند؟

سیدمهدی زرقانی ضمن اشاره به این که چطور اعراب ماه رمضان را همانند نوروز ما شاد برگزار می کنند، به این مورد پرداخته که چرا این ماه «مبارک» خوانده می شود.
به گزارش صد کادو به نقل از ایسنا، این پژوهشگر و استاد دانشگاه در یادداشتی کوتاه همزمان با آغاز ماه رمضان در پایگاه خبری شهر کتاب نوشته است: «دو سالی که در سوریه بودم (۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰) مفهوم ماه رمضان را با فاصله گیری از ماه مبارک در ایران متفاوت دریافتم. شعار این ماه در بین اعراب یک جمله قصار عربی بود که همه شبکه ها آنرا به صور مختلف تکرار می کردند: «رمضان یجمعنا». آنها ماه مبارک را بسیار شاد و باشکوه برگزار می کردند، چیزی مثل نوروز ما. نیمه های شب بود که می دیدی یکی دارد بر طبل کوچکی می کوبد و با خواندن شعرهای محلی خواب ماندگان غفلت را بیدار می کند که برخیز که هنگام سحر شد. آخر ماه هم همین آوازخوان دوره گرد دق الباب می کرد که حق الصوت ما یادتان نرود. مردم پس از افطار تا دیرگاهی در خیابان ها گرد می آیند و خوش و بش می کنند. زندگی در ماه مبارک شب ها جریان دارد. قدیم ترها در زرقان ما هم نزدیک سحر کسانی بر پشت بام می رفتند و چاووشی می خواندند که برخیزید که وقت سحر آمد. در زندگی ما مسلمانان این ماه خیلی خاصیت دارد. هر فرهنگی آنرا به صورتی بزرگ داشته و برایش آداب و رسومی تدارک دیده است، از «به پیشواز (شما بخوانید پیش باز) رفتن» گرفته تا آن مراسم بر پشت بام رفتن برای رویت هلال ماه نو که چه ذوق و شوقی دارد و تا شبهای قدر و قرآن بر سر گرفتن و دعای مجیر و برشمردن هزار اسم خدا در جوشن کبیر تا بیدار شدن با دعای سحر و افطار کردن با «ربنای شجریان». به این مجموعه بیفزایید شوق و ذوق نشستن جمعی بر سر سفره افطار در مهمانی ها و انتظار شیرین دقایق قبل از اذان مغرب و مزه فراموش ناشدنی نان و پنیر و سبزی و خرما را و پیروزی بر وسوسه خوردن آب زلال در ایام گرم و خشک تابستان در حالیکه از تشنگی له له می زنی. ماه رمضان یک اتفاق بی نظیر است، ماه پوست انداختن سال و شکستن عادت وارگی و عادتی شدن زندگی است. صفت «مبارک» که برای این ماه انتخاب شده و در زرقان ما، مثل خیلی جاهای دیگر، جانشین موصوف شده (یعنی به جای ماه رمضان می گویند ماه مبارک) خیلی زنده و معنادار است. انگار کل جامعه مبارک می شود، آدم مبارک می شود، حوا مبارک می شود، زمین و زمان مفهوم تازه پیدا می کند حتی شخصیت خدا در ذهن ما مبارک می شود و میزبانی می کند و انسان می شود میهمان خدا.
روزهای روزه گرفتن دارای دقایقی است که در ماه های دیگر آن طور به نظر نمی رسد و شبهای رمضان آسمان و اهالی آسمان فعال تر می شوند. آدم ها در ماه مبارک مهربان تر، و آدم تر می شوند، غذاها خوشمزه تر، زندگی زلال تر و یکسانی انسان ها بیشتر می شود. حتی بدن در این ماه بهترین و سالم ترین روزهای خویش را سپری می کند، چربی ها ذوب می شود و قند خون به تعادل می رسد و تمام لذت های تن کامانه در رمضان لذیذتر می شود. رمضان از محدود زمان هایی است که روح و جسم در مورد لذت بردن تشریک مساعی می کنند و به تفاهم می رسند. بیخود نیست که اجداد ما این ماه نازنین را بزرگ می داشتند و این همه آداب و رسوم برای لحظه لحظه آن تدارک دیده بودند.
خدا لعنت کند کرونا را که لذت ماه مبارک را هم در کام ما تلخ کرده و ما دیگر چندان معنای «رمضان یجمعنا» را حس نمی نماییم. خدا کند یکی فریاد استغاثه ما را به گوش خداوندگاران صدا و سیما برساند که شما را به هر دینی دارید سوگند می دهیم که سال جاری دیگر ما را از «ربنای استاد» محروم نکنید. مردگان خطرناک نیستند.»

منبع: صد كادو