محمد سلمانی مطرح كرد وقتی خون سیاوش را در شعر می بینیم

صد کادو: محمد سلمانی با بررسی حضور آیین های ایرانی در شعر امروز، می گوید مثلا «سیاوش» در غزل شاعران به آیین خون سیاوش که از آیین های دیرین ماست برمی گردد.
این شاعر و منتقد ادبی در گفت و گو با ایسنا درباب جایگاه آیین ها و سنت های ایرانی در شعر امروز اظهار نمود: شعرهای بومی فراوانی داریم که به این آیین ها پرداخته اند؛ در حقیقت از عناصر بومی در شعرها استفاده می شود. حتی اگر موضوعیت آنها به این آیین ها نپردازد، ولی من بارقه هایی از آنها را در غزل های شاعران معاصر مشاهده کرده ام.
سلمانی اضافه کرد: مثلا وقتی «سیاوش» را در غزل شاعران می بینیم، این به آیین خون سیاوش که از آیین های دیرین ماست، برمی گردد. یا وقتی در شعرها از نوروز صحبت می شود، این به آیین های باستانی ما برمی گردد که در شعر شاعران متجلی شده است؛ من این ها را مشاهده کرده ام و پررنگ هم بوده است.
او سپس در پاسخ به سوالی درمورد حضور برخی آیین های ملی (که شاید مانند جشن نوروز و دیگر آیین های مرسوم فراگیر نباشند) در شعر امروز اظهار داشت: متاسفانه این آیین ها را در شعر و غزل معاصر کمتر می بینیم. هر چند که هنوز هم این جشن ها گاهی برگزار می گردند اما اغلب به صورت خانگی هستند. اما این روزها شیوع ویروس کرونا سبب شده که برگزاری آیین های مان محدودتر شود که این بر شعر هم اثر می گذارد و خودش را نشان میدهد.
محمد سلمانی در ادامه با اشاره به اثرپذیری شعر از جامعه روزگار خود بیان کرد: باتوجه به مشکلات جامعه، می بینیم که این آیین ها در شعرها هم کمتر دیده می شود و علت آن همین گرفتاری های رومزه شاعران است چون بناست شاعر زبان جامعه خود باشد اما وقتی جامعه را دیگرگون می بیند، جلوه آن در شعرش هم متفاوت می شود. در حقیقت وقتی جشنی نباشد، شاعر چگونه می تواند از جشن بگوید؟ شاعر نمی تواند بنشیند و به گذشته خود مباهات کند و بعد شعر بگوید، مگر این که شعرهای گذشتگان را بخواند و آنها را بازنویسی کند که البته این هم با روح شعر خیلی سازگار نیست.
این غزل سرا شعر را بازتاب جامعه و زبان جامعه دانست و اظهار داشت: هنرمند جامعه خودرا می بیند و آنرا انعکاس می دهد. وقتی جشنی نباشد، دیگر شاعر هم نمی تواند از جشن بگوید چون شاعر روزگار ما مسائل روز را بیان می کند و باید هم همین انتظار را از شاعر داشته باشیم. با این وجود بارقه هایی از آیین های بومی در شعرهای شاعران دیده می شود، مثلا از کلمات بومی در شعرشان استفاده می کنند؛ همین خوب است و موجب می شود که این آیین ها فراموش نشود.
محمد سلمانی پرداختن شاعران امروز به سنت ها و آیین ها را در قیاس با شاعران گذشته نیز متاثر از جامعه دانست و اظهار نمود: وقتی جامعه دیگرگون می شود، شاعر و زبان او هم دیگرگون می شود. وقتی به دوره مشروطه نگاه می نماییم می بینیم که جامعه در شعر یک جور، بعد از انقلاب که شعرها اغلب متاثر از جنگ و انقلاب بودند، یک جور و به این شکل خودش را در شعر بازتاب می دهد.

منبع: صد كادو