تو داد و دهش كن، فریدون تویی!

به گزارش صد کادو ابوالقاسم فردوسی به ساده ترین و شیواترین زبان می گوید: «فریدون، آدم فرازمینی نبود. به جهت داد و دهش (عدالت و بخشش) از او به نیکی یاد می شود. تو هم داد و دهش داشته باش تا همچون فریدون شوی.»

به گزارش صد کادو به نقل از ایسنا، مهرداد خدیر در عصر ایران نوشت: «در این سلسله نوشتارها که از امروز شروع می شود می کوشیم از اقیانوس فرهنگ و ادبیات هزار ساله‌ی ایران به قدر جرعه ای بنوشیم و لذت آنرا با مخاطب در بین بگذاریم؛ بی آن که بتوان نظم مشخصی تعیین کرد شروع می کنم.

در گیر و دار و قیل و قال سیاست، این گونه مباحث می تواند جنبه‌ی آرامش بخشی هم داشته باشد. با این توضیح که قضاوت و اظهار فضل و انتساب به خود در کار نیست و تنها توشه هایی است که از گنجینه ای بزرگ از حکمت و نظم و نثر و اندیشه و البته عرفان ناب ایرانی برداشته و اندوخته ایم و می اندوزیم، به اشتراک می گذاریم و چون ابتدا در تارنما منتشر می شود از شتاب فضای تلگرام و نرم افزارهای پیام رسان موبایلی دور است و به قصد تأمل و درنگ نوشته می شود.

هر از گاهی به این بهانه جدای جنبه های معنوی و مفهومی سراغ فرم و زبان هم می روم؛ چون که به قول شاهرخ مسکوب «ایرانی بودن، گرفتاری های زیادی دارد. زبان فارسی اما همه را جبران می کند.»

در اولین شماره دوبیت از فردوسی را از شاهنامه نقل می کنم:

فریدونِ فرّخ، فرشته نبود

ز مُشک و ز عنبر سرشته نبود

ز «داد» و «دَهِش» یافت او نیکویی

تو داد و دهش کن، فریدون تویی

به ساده ترین و شیواترین زبان می گوید: «فریدون، آدم فرازمینی نبود. به جهت داد و دهش (عدالت و بخشش) از او به نیکی یاد می شود. تو هم داد و دهش داشته باش تا همچون فریدون شوی.»

چون در سالهای اخیر اصطلاح «دهش» باب شده شاید برخی تصور کنند واژه ای تازه است. حال آن که فردوسی آنرا به کار برده؛ بی آن که هیچ بار ایدئولوژیک داشته باشد.

در زندگی خود اهل داد (منصف) باشیم و از هر چه به دست می آوریم بخشی را بعنوان «دهش» برای دیگران در نظر بگیریم. این دهش می تواند مادی و می تواند معنوی باشد. لازم نیست حاتم طایی باشیم. اصل دهش مهم تر از میزان آن است.»

منبع: صد كادو