سیدمحمد بهشتی مطرح كرد تاكید بر اهمیت فضاهای فرهنگی و مطالعه درباره آن

سیدمحمد بهشتی فضای فرهنگی را متضمن رونق و كیفیت زندگی دانست و گفت مطالعه در حوزه توسعه فضاهای فرهنگی باید با دقت و حوصله همراه باشد.
به گزارش صد کادو به نقل از ایسنا، این عضو پیوسته فرهنگستان هنر در وبینار «در چیستی و چرایی فضای فرهنگی» که به صورت مجازی برگزار شد، با بیان این که تعاریف در حوزه فضاهای فرهنگی در ذهن افراد متفاوت می باشد و باید به آن بطور دقیق پرداخته شود، اضافه کرد: معماران در طراحی فضاهای فرهنگی، فکر می کنند که بتوانند با آزادی کامل و بدون عوامل محدودکننده در حوزه فضاهای فرهنگی طراحی نمایند و این یکی از اشکالات در این حوزه می باشد.
او با اشاره به این که مشخص کردن مکان فضاهای فرهنگی در طرح های جامع و تفصیلی شهرسازی کافی نیست و این فقط یک جایگذاری و مرتبه ای نازل از موضوع فضاهای فرهنگی است، افزود: باید توجه داشت اگر مجتمع فرهنگی بدون سنجش صحیح و با هزینه های سنگین ساخته شود، می تواند خود بعنوان یک لطمه جدی در آینده تلقی شود. برای نمونه فرهنگسرای خاوران یکی از همین نمونه هاست که نمی تواند نقش اساسی خودرا ایفا کند.
بهشتی با بیان این که مناسباتی در طراحی معماری وجود دارد که در فرودگاه بطور مثال برای معماران کار دشوار است و فرصت عرض اندام در طراحی پیدا نخواهند کرد، اظهار داشت: در یک سری فضاها ادراک و فهم بدیهی شده است، این که در خانه چه اتفاقی روی می دهد، برای همه یک موضوع بدیهی است. چون همه مردم تجربه آنرا دارند و مناسبات در آن برای همه روشن است و استانداردهای آن نیز در کتاب ها موجود است.
وی بر تعریف نشدن این استانداردسازی در فضاهای فرهنگی و ملموس بودن آن برای همه اشاره نمود و اظهار داشت: زندگی در فضای خانه و بسیاری فضاهای دیگر مانند یک امر واجب است، اما زندگی در فضاهای فرهنگی مانند یک امر مستحب تلقی می شود. به همین لیل نیز در روزهای کرونا، فضاهای فرهنگی به سرعت تعطیل شد.
این عضو پیوسته فرهنگستان هنر اظهار فضای فرهنگی را متضمن کیفیت و رونق زندگی دانست و افزود: بنا بر این هیچ چیزی در شهر زندگی بخش تر از فضای فرهنگی نیست. شهر، شهر می شود به مدنیت و مدنیت ظهور پیدا می کند در حیات مدنی و بدین سان فضاهای فرهنگی جایگاهش مشخص می شود.
بهشتی همین طور با بیان این که اگر می بینیم شهرداری تهران فضاهای فرهنگی ایجاد می کند، از همین جنبه ای است که به آن اشاره شد و جریان زندگی شهری به وسیله همین فضاها ایجاد می شود، اضافه کرد: برای نمونه در فرهنگستان هنر حیاطی وجود دارد که همه مردم را به داخل دعوت می کند و به ملاقات فرهنگی منجر می شود. اما در کنار بنای سینما آزادی چنین چیزی وجود ندارد. قبل تر نیز شهر و فعالیت فرهنگی در جلوخان مساجد و یا بیرون فضای فرهنگی وجود داشت. باید طراحی به شکلی باشد که شهر و فضای فرهنگی یکدیگر را در آغوش بگیرند.
این عضو هیات امنای دانشگاه هنر افزود: از اوایل دهه ۴۰ ما گرفتار بحران مدنیت شدیم. به این معنا که زندگی در شهرها از فضای عمومی به فضای خصوصی رفت و شهر تنها محل رفت و آمد شد. اما از نیمه دوم دهه ۷۰ زندگی از محل خصوصی به محل عمومی در حال بازگشت است و از سال ۸۵ به بعد جامعه شهری در حال بازپس گیری شهر است.
او با بیان این که امروز می توانیم نسبت بین جامعه شهری و فضای فرهنگی را به خوبی حس نماییم و برای نمونه پل طبیعت امروز یک محیط فرهنگی شهری است، اما در ۳۰ سال قبل این فضا نمی توانست کاربرد کنونی را داشته باشد، اضافه کرد: فضاهایی مانند رستوران ها و کافی شاپ ها که حدودا فضایی فرهنگی هستند، نمونه دیگری از این مواردند. در سال ۷۶ تنها هفت کافی شاپ در تهران بود و قبل از کرونا حدود ۲۵۰۰ کافی شاپ در تهران فعال بودند و این یعنی تغییر شکل از زندگی خصوصی به زندگی عمومی.
وی با تاکید بر ضرورت طراحی فضاهای فرهنگی در شهر برای مصارف خود، اظهار داشت: سالن موسیقی باید تنها برای اجرای موسیقی طراحی شود و باید تخصصی به این فضاها پرداخته شود.
بهشتی با اشاره به این که مطالعات در حوزه توسعه فضاهای فرهنگی باید با دقت و حوصله صورت گیرد و این مساله به سرعت به دست نمی آید، اظهار داشت: این مطالعات باید متناسب با تغییرات زمانی و تکنولوژی نیز به روز شود. متولی مطالعات در حوزه فضاهای فرهنگی نباید دستگاه هایی مانند شهرداری ها یا وزارت راه و شهرسازی و دیگر سازمان ها باشند، بلکه باید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باشد.