گزارش صد كادو؛ سمفونی حسرت در كنسرت مجازی همایون

به گزارش صد كادو همایون شجریان در حالی تازه ترین كنسرت خویش را به شیوه آنلاین برگزار كرد كه ضعف شدید زیرساختی در سامانه مجری كنسرت، سبب شد طیفی از مخاطبان در منزل فرصت تماشای باكیفیت آنرا از دست بدهند.

خبرگزاری مهر – گروه هنر- علیرضا سعیدی: کنسرت آنلاین همایون شجریان خواننده موسیقی ایرانی با همراهی ارکستر مجلسی تهران به رهبری بردیا کیارس بعد از یک هفته تبلیغ گسترده در فضای مجازی، شب گذشته یکشنبه چهارم خردادماه در حالی با نام «نسیم وصل» از محل تالار وحدت پیش روی مخاطبان قرار گرفت که به علت اختلالات موجود در سامانه های اینترنتی که مسئولیت پخش آنلاین این کنسرت زنده را داشتند، خیلی از علاقه مندان موفق به تماشای آنلاین این اجرا نشدند.
گویا حجم بالای مخاطبان برای تماشای کنسرت که به قول اپراتور تلفن همراه میزبان این اجرا، بالغ بر ۷۱۰ هزار نفر در لحظات ابتدایی بوده، باعث غافلگیری و بروز این اشکالات همچون قطعی چندین باره برنامه حین اجرای زنده شده بود. این نکته در حالی بود که طی روزهای پیش از برگزاری کنسرت که حجم وسیعی از تبلیغات سراسر شهر را پوشش می داد، تعداد بالایی از مخاطبان هم برای عضویت در سامانه حامی برنامه پول پرداخته بودند، ماجرایی که پیش از این حداقل در خیلی از کنسرتهای آنلاین وجود نداشت و تماشای آنها کاملاً «رایگان» بود.
این اختلالات به اندازه ای بود که بعد از اجرای کنسرت، شرکت حامی برنامه اعلام نمود: «علاقه مندانی که به علت استقبال گسترده موفق به مشاهده این کنسرت نشدند، می توانند طی دو نوبت روزهای آینده، پخش مجدد آنرا از راه تلویزیون تعاملی لنز مشاهده کنند.»
حضور «مهمانان» در غیاب «مخاطبان»!
از دیگر نکات مهمی که شب گذشته به شدت کنسرت آنلاین همایون شجریان را تبدیل به یک اجرای زنده در حضور تماشاگران کرده بود، حضور بیشتر از ۸۰ میهمان در طبقه دوم تالار وحدت بود که این آمار برای اجرایی که طبیعتاً می بایست در غیاب مخاطبان صورت می گرفت و به خصوص در قیاس با کنسرتهای آنلاینی که پیش از این در این تالار برگزار می شد، نکته جالب توجهی بود.

این در حالی است که در حین برگزاری کنسرتهای آنلاین گذشته، فقط تعداد کمی از خبرنگاران و عوامل فنی اجرا در سالن اجرا حضور پیدا می کردند. نکته ای که با عنایت به شکل و شمایل حضور میهمان ها حاضر در برنامه، به نظر می آمد به نفع دعوت های افتخاری اسپانسرها نادیده گرفته شده و این عدم ملاحظه مشکلاتی را هم برای رعایت پروتکل های بهداشتی در جهت مقابله ویروس کرونا در محل اجرا بوجود آورده بود.
خاطره بازی از «هوای گریه» تا «مرغ سحر»
به هر حال با وجود بعضی از حاشیه هایی که انتظار می رفت اسپانسرهای برنامه فکر منسجم تری برای پرهیز از مواجهه با آنها می کردند، کنسرت ارکستر مجلسی تهران به رهبری بردیا کیارس که این روزها نسبت به ماه های گذشته حضور پررنگ تری در ارکسترهای دولتی و خصوصی دارد، با اجرای قطعات ماندگار و پرطرفدار همایون شجریان به آهنگسازی محمد جواد ضرابیان همچون هوای گریه»، «خانه سودا»، «افسونگر»، «غریبانه»، «ای عاشقان»، «باستاره ها»، «حاصل عمر»، «دفتر دل»، «نسیم وصل» و «مرغ سحر» برگزار گردید.
اسپانسرها گویی آنقدر حواسشان گرم بیلبوردهای تبلیغاتی سطح شهر با شعار «بزرگ ترین کنسرت آنلاین کشور» و انگیزه های تجاری شان در ایام گذشته بود که فراموش کردند طعم شیرین این «خاطرات شنیداری» هم احتیاج به حراست و صیانت دارد وجه نوستالژیک و هنری این اجرا اما به شدت زیرسایه وجوه تجاری و اقتصادی مدنظر حامیان مالی برنامه قرار داشت. اسپانسرهایی که گویی آنقدر حواسشان گرم بیلبوردهای تبلیغاتی سطح شهر با شعار «بزرگ ترین کنسرت آنلاین کشور» و انگیزه های تجاری شان در ایام گذشته بود که فراموش کردند طعم شیرین این «خاطرات شنیداری» هم احتیاج به حراست و صیانت دارد. کما اینکه کیفیت اجرای برنامه شب گذشته نسبت به آنچه که همایون شجریان و ارکستر مجلسی تهران در اجرای چند سال قبل همین کنسرت در برج میلاد تهران به معرض نمایش گذاشته بودند، از درجه کیفی به مراتب پایین تری برخوردار بود.
از دیگر نکاتی که می توان درباره این کنسرت به آن اشاره نمود، صحبت نکردن همایون شجریان با مخاطبانش حین اجرا بود که گرچه فرصت هایی برای گپ و گفت همیشگی اش با بینندگان وجود داشت اما وی ترجیح داد این دفعه بدون کوچک ترین سخن و حرفی عمده تمرکز خویش را روی اجرای برنامه ای بگذارد که به نظر می آمد وجوه اقتصادی و تبلیغاتی اش برای حامیان آن از درجه بسیار بالایی برخوردار بوده است و این فضا حس و حال هنری همایون را هم تحت تاثیر قرار داده است.
البته وی در بخش پایانی برنامه که اختصاص به اجرای قطعه همیشه ماندگار «مرغ سحر» داشت، برای مخاطبانش سنگ تمام گذاشت و کوشش کرد تا با خوانش ویژه این قطعه که پیش ترها توسط پدرش در بهترین کیفیت ممکن پیش روی مخاطبان قرار گرفته بود، حال و هوای حسی مناسبی را برای دقایق پایانی این کنسرت پرحاشیه رقم بزند تا علاقه مندان موسیقی ایرانی با این قطعه یادی هم از محمدرضا شجریان استاد موسیقی ایرانی کرده باشند.
ارکستر مجلسی تهران در راه بازگشت
ارکستر مجلسی تهران هم که از چند سال قبل به رهبری بردیا کیارس کار خویش را شروع کرده و در این مدت هم به صورت بسیار محدود کنسرت هایی را روی صحنه برده و یا در بعضی از اجراهای نمایشی موزیکال بعنوان گروه نوازنده حضور داشته در این برنامه با تلفیقی از نوازندگان حرفه ای و کاربلد موسیقی کلاسیک و موسیقی ایرانی همچون آزاد میرزا پور، پاشا هنجنی، سینا جهان آبادی، مازیار ظهیرالدینی، تینا جامه گرمی، فرشید پاتینیان، حسین رضایی نیا، همایون نصیری، کامبیز گنجه ای روی صحنه رفت و به اجرای زنده آثار ماندگاری پرداختند که بسیاری مخاطبان این وجه موسیقایی همایون شجریان را بیشتر می پسندیدند و انتظار داشتند در این کنسرت آنلاین شاهد بازگشت باشکوهی از خواننده ای باشند که در این آثار موسیقایی به آنچه از میراث آوازی پدر رسیده نزدیکی بیشتری داشت.
گرچه آثار سال های اخیر همایون شجریان در همکاری با برادران پورناظری رنگ وبوی پرمخاطب تری داشته و اتفاقاً آثار قابل تاملی هم در عرصه موسیقی بوده اند، اما آنچه این خواننده در آلبوم های «نسیم وصل» و «باستاره ها» عرضه کرده بود، طعم موسیقایی ویژه تری دارد که بسیاری از طرفداران این خواننده معتبر موسیقی ایرانی او را این گونه می پسندند.
به هر حال آنچه همایون شجریان در این کنسرت برای مخاطبانش عرضه داد، گرچه عرضه فشرده شده و البته کم حوصله تری نسبت به کارهای قبلی وی در این متر و معیار بود، اما بازگشتی خاطره ساز برای وی پس از مدت ها دوری از آنچه در گذشته برای خود برگزیده بود، به حساب می آمد. اجرایی که تا حد زیادی درگیر حاشیه ها، تبلیغات پر طمطراق اسپانسرها و بدسلیقگی های طراحانی قرار گرفت که اگر با مشاوره و برنامه ریزی هنری بیشتری روی آن تمرکز می شدند، اساسا کنسرت آنلاین خواننده پرطرفداری چون همایون شجریان و ارکستر معتبری چون ارکستر مجلسی تهران را با کیفیت بهتری پیش روی مخاطبان قرار می دادند.
به هر حال پدیده «کنسرت آنلاین» در ایام کرونایی یکی از اتفاقات مثبت برای علاقمندان و اهالی موسیقی در بهبود شرایط روحی جامعه است که این روزها به شدت از انتشار ویروس منحوس «کرونا» بی حوصله و کم روحیه شده اند، اما گویا ماجرای این اجراهای زنده به علت بعضی از تمایلات اقتصادی و سودآوری بنگاه های اقتصادی و متأسفانه برخی مجموعه های دولتی رفته رفته به سمت و سویی هدایت می شود که مدیران فرهنگی بخصوص مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید فکر حساب شده ای تری را برای اصلاح آن در نظر بگیرند. کما اینکه در برگزاری کنسرتهای آنلاین پروژه «نوروزخانه» به میزبانی شهرداری تهران بعضی از حرف و حدیث ها درباره بده بستان های مالی میان هنرمندان و برگزارکنندگان پیش آمد که کام مخاطبان این نوع اجراهای زنده را تحت تاثیر قرار داد و بعدها هم شفاف سازی مشخصی پیرامون آن صورت نگرفت.