قرنطینه كودكان در خانه های بالشتی

صد كادو: یادتان هست بچه كه بودیم؛ با چادر گل گلی مادر، در گوشه‎ای از خانه، برای خودمان خانه یا كلبه كوچكی دست و پا می كردیم؟. دو گوشه چادر را به دستگیره در، دسته مبل، ستون وسط خانه و… گره می زدیم تا سقف بالای سرمان باشد. با بالشت های مخمل قرمزِ شكلاتی شكل، كه مادر حسابی به تمیزی روكش سفید آن حساس بود؛ دیوار خانه را آجر به آجر می چیدیم؟
ساخت خانه چادری كه تمام می شد؛ فاتحانه لبخند می زدیم. گویی دنیا را به ما داده بودند. عروسك محبوب و قابلمه پلاستیكی صورتی، پیكنیك و بشقاب های ریزه میزه را با عجله از اتاق به خانه جدید كوچ می دادیم. بعد در به در، دنبال میهمان می گشتیم. از مادر و پدر تا خواهر و بردار، دوست و بچه همسایه. دختر عمویی، پسر عمویی. هركس دعوت ما را می پذیرفت؛ با خنده تا بناگوش باز، میزبانش می شدیم.
ساعت ها در آن خانه چادری كه انگار جانمان به آن بسته بود؛ می گذراندیم. روز و شب را گم می كردیم. بعضی وقت ها زیر سقف همان خانه خوابمان می برد. به گمانم رویای زندگی را در خواب می دیدیم.
آن روزهای شاد كه بازی ها به پیچیدگی و تنوع این روزها نبود؛ نمی دانستیم كه همین خانه سازی های چادری و بالشتی، قوه تخیل، استقلال و اعتماد به نفس ما را تقویت می كند.

در این روزهای كرونازده كه خیلی هایمان را به قرنطینه خانگی كشانده؛ احتمالاً مدیریت كودكان در بعضی خانواده ها، به یك چالش تبدیل گشته است. شاید ماندن طولانی مدت در خانه، رابطه تان را با كودكان كمی شكرآب كند. برخی از والدین هم دنبال روش های جدید برای سرگرمی و بازی با كودكان خود هستند. ساخت خانه چادری در یك گوشه خانه، حیاط و پاركینگ پیشنهادی است كه مهرنوش خالقی كه مربی و تسهیل گر كودكان است؛ مطرح می كند.

او به ایسنا می گوید: كودكان سه تا شش سال، كاری ندارند جز تخیل پردازی و بازی سرخوشانه. سرخوشانه به این معنا كه بدون توجه به زمان و مكان، بدون چارچوب و هدف مشخصی بازی می كنند. سرخوشانه به این معنا كه آنها روی سنگ و كاشی های كف زمین و روی دیوار، نقش و تصاویری را كشف می كنند كه با این كار تخیل آنها تقویت می شود، حتی در این سن بعضی كودكان دوست خیالی دارند.
سه تا شش سال زمانی است كه قدرت استقلال و مهارت «نه» گفتن و اراده فردی، رشد می كند، بدین سبب بهتر است كودكان را به سمت بازی و سرگرمی هایی ترغیب نماییم كه این توانمندی ها را در آنها تقویت كند. برای مثال در خانه، «پناهگاهی» برای خود درست كنند. در فضای پِرت خانه مثل فاصله بین كتابخانه تا دیوار یا پنجره یا گوشه ای از پذیرایی.

ساخت خانه بالشتی و چادری كودكانه را دست كم نگیرید. چون بنا بگفته خالقی، اینها تمرین استقلال، اعتماد به نفس، عزت نفس و حتی بستری برای تقویت توانایی های جسمانی برای انجام كارهای مختلف است. برخی كودكان در سنین سه تا شش سالگی به سبب نوع تربیت شان، در بالا رفتن از پله هم ناموفق هستند اما بچه هایی هم هستند كه در این مرحله در یادگیری مهارت های بدنی و اجتماعی بسیار موفق عمل می كنند. بی گمان همین بازی ها در تقویت این مهارت ها بسیار موثر است. برای همین است كه برخی كودكان با مهارت بالای بدنی كه كسب كرده اند؛ می توانند خودرا از شرایط صد در صد منجر به مرگ نجات دهند. كودكان در سه تاشش سالگی تمرین می كنند كه چطور مستقل شوند، از بدن خود استفاده كنند و در شرایط مختلف از جان خود حفاظت كنند.

متأسفانه گاه برخی مادارن كه معمولاً نگران نظم و تمیزی خانه هستند؛ اجازه نمی دهند كه كودكان، با ریخت و پاش مبل و وسایل دیگر، خانه و پناهگاهی برای خود درست كنند. خالقی -كارشناس ارشد روانشناسی- با اشاره به لزوم آگاه رسانی والدین در مراقبت و رشد كودكان، معتقد است: كسانی كه تصمیم گرفتند بچه دار شوند باید قیدِ برخی تزیینات فانتزی برای دكور خانه را بزنند. برای مثال در خانه ای كودك وجود دارد؛ مسلماً نمی توانید گوی های شیشه ای از سقف آویران كنید یا مجسمه های چینی گوشه گوشه خانه بچینید. چون كودكان مدام در حال لمس اشیاء، كنجكاوی و كشف هستند، مثل یك موتور دائماً روشن.

منبع: صد كادو