چه می شود اگر بتوان معماری را پوشید؟

صد كادو: چندی قبل مرضیه خالقی نمایشگاه چیدمانی را برگزار كرد كه محور اصلی آن طراحی جامه ای با حجم بناهای قدیمی ایرانی بود. او اظهار داشت كه این لباس را با عنایت به معماری بازارهای قدیمی بم طراحی نموده و درواقع آنرا بعنوان پوششی برای انسان به وجود آورده است. این هنرمند كه برای نخستین بار نمایشگاه انفرادی خودرا در اواخر مهر ماه برگزار كرد، از دشواری های برگزاری این نمایشگاه و راهكارهای پیشنهادی برای حل مشكل برگزاری نمایشگاه برای جوان ترها سخن گفت.
مرضیه خالقی ـ معمار ـ در گفت و گو با ایسنا، در ابتدا از اجاره بهای گالری ها برای برگزاری نمایشگاه و مشكلاتی كه این امر پیش روی هنرمندان جوان می گذارد، صحبت كرد.
او توضیح داد: برای پیدا كردن گالری مناسب جهت برگزاری نمایشگاه اخیرم كه «مَمَرآمود» نام داشت، با مشكلاتی مواجه شدم؛ چونكه گالری های مشهورتر اجاره بالایی طلب می كنند. ولی در نهایت توانستم با كمك یكی از دوستانم در گالری مژده نمایشگاهم را برگزار كنم.
این هنرمند می گوید كه چندین سال است مجموعه های هنری دارد ولی همیشه به سبب مشكلات مالی یا پیدا كردن محل مناسب ارائه كار، نمایشگاهی برگزار نكرده بود.
او با اشاره به اینكه آثار هنری باید به هنر و فرهنگ یك كشور مربوط باشد، بیان كرد: بنظر می رسد هنر كشور دست افراد خاصی می چرخد كه برگزاری نمایشگاه افرادی كه كمتر معروف هستند را با مشكل مواجه می كنند. شاید باورتان نشود برخی از نمایشگاه ها به من می گفتند كه باید یك سری روابط و افراد را بشناسم تا بتوانم وارد عرصه هنر شوم ولی این اصلا چیز خوبی نیست؛ چون هنر چیزی نیست كه بخواهد مختص به عده ای خاص باشد و آنها بخواهند چرخه گردان آنرا در دست بگیرند و ورود دیگران را به سلیقه خود ممكن كنند. زمانی كه گالری ها تنها به بحث مالی توجه نمایند، مدام افرادی تكراری دیده می شوند.

خالقی اظهار داشت كه قبل تر شنیده است، بعضی از منتقدان مبالغ خیلی بالایی می گیرند تا یك سری آثار هنری و هنرمندان را نقد كنند و حتی گاهی از این راه می خواهند موجب دیده شدن افرادی خاص شوند.
این معمار با انتقاد از مافیای هنر بیان كرد كه «درست نیست مثلا كیوریتورها افراد خاصی باشند و فضا به دیگران داده نشود؛ چون در چنین حالتی تنها كار آنها ملاك است و مشخص نیست كه آیا كار خودرا درست انجام می دهند یا نه؟ همین طور درباره هنرمندان نیز این امر صدق می كند و نباید تنها عده محدودی از هنرمندان را دید؛ برای اینكه شاید كسانی كه بعنوان هنرمند فعالیت می نمایند واقعا هنرمند نباشند.»
او اشاره كرد: زمانی كه برخی گالری ها شكل مادی پیدا می كنند، در حق هنر و هنرمند اجحاف می شود. بهترین راه این است كه دولت پشتیبانی هایی داشته باشد و جاهایی را برای عرضه كارهای هنرمندانی كه شاید از لحاظ مالی قوی نباشند ولی از لحاظ هنری و مادی قوی هستند، در نظر بگیرد. البته رسانه ها نیز خیلی می توانند تأثیرگذار باشند و بهتر می شود اگر در معرفی هنرمندان و كارشان كمك كنند؛ چون خبررسانی آنها مهم و مستند است.
این هنرمند در بخش پایانی صحبت های خود درباره ایده و محتوای اصلی نمایشگاه اخیر خود اظهار داشت: ایده این نمایشگاه را از معماری بناهای ایرانی گرفتم. كار اصلی ارائه شده، لباسی بود كه آنرا باتوجه به بازارهای قدیم بم كه بعد از زلزله ویران شده بود، بر تن خودم طراحی كردم. در نهایت تصمیم گرفتم این لباس و كارهای در رابطه با آنرا كه طراحی كردم، در جایی نشان دهم.
وی در توضیحات بیشتر درباره این نمایشگاه و آثار آن اظهار داشت: درواقع ساختار، حجم و قالب معماری بناهای قدیم را به پوششی برای انسان تبدیل كردم. صرفا از نقش های ایرانی روی پارچه استفاده نكردم بلكه از فرم و حجم بهره بردم و آنرا به یك تن پوش تبدیل كردم.

مرضیه خالقی

منبع: صد كادو