قصه یك حریم فراموش شده؛ شلیك معمولی یك گلوله در تئاتر شهر، اراذل نقش آفرینی می كنند!

صد كادو: تیراندازی در محوطه مجموعه تئاتر شهر شاید در ابتدا خبری غیرمنتظره به نظر برسد اما نباید فراموش كرد مدت هاست اراذل در پیرامون این مجموعه فرهنگی مشغول اجرای یك تئاتر خیابانی تلخ هستند!

خبرگزاری مهر – گروه فرهنگ- فریبرز دارایی: شلیك گلوله در تئاتر شهر؟ جای نگرانی نیست؛ مدیران و مسئولان فرهنگی و هنری در تمام این سال ها تلاش خودرا به كار گرفته اند تا هنرهای نمایشی یا همان «تئاتر» در كانون توجه باشد و هر ساله بخش قابل توجهی از مردم و اقشار مختلف جامعه جذب این هنر تأثیرگذار شوند. یكی از مكان هایی كه در امتداد این روند و برنامه ریزی فرهنگی همیشه مورد توجه تصمیم گیرندگان فرهنگی و هنری بوده و همچنان هم با قوت مورد توجه قرار دارد، مجموعه تئاتر شهر است.
با دغدغه و برنامه ریزی مسئولان فرهنگی اقشار مختلفی جذب تئاتر و خصوصاً تئاتر شهر شده اند و طی سال های اخیر بحث بازپروری اراذل، معتادان و بزهكاران هم در اولویت این برنامه ریزی قرار گرفته و طی همین اقدامات مستمر مدیران و مسئولان دغدغه مند كه هدف شان نشان دادن تأثیرگذاری تئاتر بعنوان هنری زنده (!) بر خانواده ها و افراد جامعه است، محیط و شرایطی برای حضور خلافكاران در عرصه تئاتر خیابانی آن هم در محوطه تئاتر شهر فراهم آمده است!
این اقدام قابل قدردانی است برای اینكه موجب می شود كه تئاتر را تنها هنری برای بخش خاصی از جامعه ندانیم و در امتداد تحقق شعار «تئاتر برای همه» گام برداریم!
خلافكارانی میدان دار شده اند!
طی سال های اخیر بخشی محدود از جامعه كه در زمینه كارهای خلاف و مواد مخدر فعال می باشند به این پیشنهاد مدیران دغدغه مند پاسخ مثبت داده و حضور خودرا در عرصه هنرهای نمایشی پررنگ تر از پیش كرده اند! همین حضور هم سبب شده تا شاهد یك شكوفایی و رشد در زمینه تئاتر خیابانی و حتی جذب علاقه مندان بیشتر به محوطه تئاتر شهر باشیم!
در شرایطی كه مدیران تئاتر شهر در زمینه جذب مخاطب و اجرای آثار با كیفیت و موردپسند مخاطبان و علاقه مندان به تئاتر در بیشتر موارد ناموفق بوده و هستند و حتی برای انجام امور داخلی مجموعه تئاتر شهر نیز با ضعف های مدیریتی خود دست و پنجه نرم می كنند، اراذل با اجراهای موفقی كه دارند در جذب مخاطب خود و فراگیر شدن نمایش هایشان روند رو به رشدی را طی می كنند.

در اوقاتی كه مدیران تئاتری در حال نامه نگاری و تماسهای تلفنی با مدیران و مسئولان شهرداری هستند تا با محدود كردن اجراهای اراذل در پیرامون مجموعه تئاتر شهر، ضعف مدیریت و برنامه ریزی خودرا كمرنگ كنند، این افراد دغدغه مند با كمترین امكانات و در بیشتر ساعات روز و شب به تولید آثاری مستند و قابل توجه مشغول هستند!
در تئاتر به ظاهر حرفه ای ایران كه تئاتر شهر بعنوان اصلی ترین نمادش، در حال فروپاشی از داخل است، اراذل با عنایت به اینكه نه بودجه حمایتی دارند و نه فروش گیشه، برای جذب تماشاگران و تأثیرگذاری هر چه بیشتر حتی از نبردهای واقعی با استفاده از انواع سلاح های سرد نظیر چماق، چاقو، قمه و قداره و سلاح های گرم نظیر كُلت نیز دریغ نمی كنند، كه یك نمونه كاملاً «معمولی» آنرا شب گذشته شاهد بودیم!
تكرار مكرر یك «نمایش»
طی سال های اخیر بارها این تازه واردان به تئاتر خیابانی در پیرامون مجموعه تئاتر شهر، با قمه به جان هم افتاده اند و حتی مخاطب را هم در اجرای خود دخیل كرده و مرز میان تئاتر و مخاطب را برداشته اند. گاه به سبب اجراهای تأثیرگذار و واقعی و برای كنترل كردن هیجان اجراگران و همین طور مخاطبان، كار به ورود اورژانس یا پلیس كشیده است.
شاید روزی با اجرای طرح «پهنه فرهنگی» میان مجموعه تئاتر شهر و تالار وحدت، شرایط برای اجراهای خیابانی اراذل و اوباش و امكان جذب هر چه بیشتر مخاطبان بیشتر از پیش فراهم گردد اما تا آن روز تئاتر شهر به تنهایی و با درایت مدیران و مسئولان وزارت ارشاد و شهرداری تهران با قدرت میزبان این اجراهای خیابانی خواهد بود «قتل در حوض گرد مقابل تئاتر شهر»، «درگیری و قمه زنی در ضلع جنوبی»، «مصرف مواد مخدر با تاكید بر تئاتر شهر»، «اذیت و آزار هنرمندان و خانواده ها» و «ناامنی در پیرامون قلب نیمه جان تئاتر ایران» همچون عناوین اجراهای متنوع و مستمر اراذل در پیرامون مجموعه تئاتر شهر است.
اجرای اخیر این گروه با عنوان «تیراندازی به سبب فحش ناموسی» كه بگفته عوامل كار اجرایی ۲ نفره بوده به حدی در بازخورد مخاطب موفق ظاهر شده كه این اجراگران لحظاتی هم به داخل مجموعه تئاتر شهر راه پیدا كرده اند تا با تفاوت های اجرای خیابانی با اجرای داخل سالن هم آشنا شوند!
این ورود هم در نوع خود قابل توجه است و نشان داده است كه اراذل و اوباش حاضر در پیرامون مجموعه تئاتر شهر از بستر فرهنگی و هنری به وجود آمده به بهترین شكل ممكن بهره می برند و پس از چند سال تلاش شبانه روز راه ورود به بنایی كه پیش از حدود ۱۲ سال اخیر بعنوان حرفه ای ترین بنای تئاتری ایران شناخته می شد، پیدا كرده اند.
صندلی خالی مدیران میان تماشاگران
اما نكته قابل تأمل و تأسف این است كه مدیران و مسئولان فرهنگی كمتر به تماشای اجراهای موفق این گروه های خلافكار و بزهكار در پیرامون مجموعه تئاتر شهر می ایستند و گمان می كنند تنها فراهم كردن بستر و امكان اجرا كافی است.
شاید روزی با اجرای طرح «پهنه فرهنگی» میان مجموعه تئاتر شهر و تالار وحدت، شرایط برای اجراهای خیابانی اراذل و اوباش و امكان جذب هر چه بیشتر مخاطبان و علاقه مندان بیشتر از پیش فراهم گردد اما تا آن روز تئاتر شهر به تنهایی و با درایت مدیران و مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری تهران با قدرت میزبان این اجراهای خیابانی خواهد بود؛ اجراهایی كه در آنها دیدن قمه و قداره و شنیدن صدای گلوله امری عادی و در امتداد تأثیرگذاری اثر است!
هشدارهایی كه شنیده نمی شود
در بازخوانی چندباره قصه پرغصه سامان دهی محوطه تئاتر شهر، رسانه ها بارها و بارها نسبت به حضور اراذل و اوباش در پیرامون این مجموعه واكنش و آگهی نشان داده اند و هر بار خواهان ایجاد حریمی مشخص برای این مجموعه تئاتری شده اند برای اینكه بر این عقیده هستند تا زمانی كه شرایط و امكانات برای حضور و فعالیت مستمر هنرمندان تئاتر فراهم نیست، بهتر است بستر و شرایط عرض اندام برای اراذل و اوباش در پیرامون مجموعه هم فراهم نشود.
اما این واكنش های رسانه ای به صورت مقطعی مورد توجه مدیران و مسئولان مربوطه قرار گرفت و اقدام مدیران تئاتری نیز به تماسهای تلفنی با مدیران و مسئولان شهری و شورای شهر و بازدیدهای چندباره با همراهی این عزیزان از فضای پیرامون تئاتر شهر محدود شد.
گویا تا زمانی كه اجرای زنده اراذل و اوباش موجب لطمه هنرمندان یا مخاطبان تئاتر شهر نشود و قمه و قداره یا گلوله این جامعه هنری و مخاطبانش را هدف قرار ندهد، مرز میان تئاتر شهر و اراذل و اوباش مشخص نخواهد شد.

منبع: صد كادو