روز عشاق ایرانی

به گزارش صد كادو یك پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی اظهار داشت: اسپندگان یا ˮسپندارمذگانˮ جشنی برای ترویج و پیروی از صفات پاك برگزار می شد و سپندارمذ مظهر محبت، تواضع و بردباری می باشد.

مینا خادم الفقرا در گفتگو با ایسنا – منطقه اصفهان در كاشان، اظهار نمود: در همه ادیان توحیدی، ایزدان و اربابان دارای نیروهای اهورایی و اهریمنی هستند كه سپندارمذگان، ایزد آبان، ایزد دین و ایزدآرد نیروهای اهورایی و دیونا خشنودی و خیره سری، نیروی اهریمنی است.

وی ادامه داد: به استناد متون كهن، خوشی های روی زمین در دست سپندارمذ است كه از هیچ كاری برای آفریدگان فروگذار نمی نماید. سپندارمذ، نماد ایثار و پرستش است و همچون هفت فرشته ای است كه خصوصیت اخلاص دارد.

این پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی، خاطرنشان كرد: واژه سپندارمذ در زبان های اوستایی و فارسی میانه به مفهوم مقدس و مقدس شمردن و بزرگ داشتن است. اصل این واژه در اوستا، «سپنتا آرمتی» بوده و به مفهوم فروتنی مقدس است و كلمه سپند در زبان پهلوی به مفهوم خرد كامل است.

وی تاكید كرد: در ایران باستان روزهای هر ماه، یك نام داشته است، مثلاً روز اول ماه را هرمز، روز دوم هر ماه بهمن و زمانی كه این روزها با ماه تداخل پیدا می كرد، آن روز را جشن می گرفتند و پنجم اسفند را جشن سپندارمذگان می نامیدند.

خادم الفقرا تاكید كرد: سپندارمذ، در عالم معنوی مظهر دوستداری، بردباری، فروتنی و در جهان خاكی نگهبان خرمی و آبادانی است و در عالم جسمانی فرشته موكل بر زمین است و موظف است زمین را خرم و پاك نگه دارد.

این مدرس دانشگاه تاكید كرد: سپندارمذ همواره از روان كسی كه سرگردان است و دلی استوار ندارد، دلجویی می كند و به او یاری می رساند و به زندگی او پایداری می دهد. سپندارمذ همراه با فرشته راد، نگهبان خشنودی و آسایش در روی زمین است.

این پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی اظهار داشت: با عنایت به معانی زیبای این واژه یعنی تقدس و فروتنی كه زیباترین واژه برای بیان احساس متعالی عشق و محبت هستند نیاكان ما این روز را برای پیروی از این صفات پاك جشن می گرفته اند.

وی ادامه داد: اسطوره های ایرانی چنین می گویند كه خوشی های روی زمین در دست سپندارمذ است و از آنجائیكه از هیچ كاری برای آفریدگان فروگذار نمی كند، می تواند علت نام گذاری برای روز عشاق باشد چونكه عاشقان برای شادی یكدیگر از هیچ كوششی مضایقه نمی كنند و آرامش راستین را تجربه می كنند.

خادم الفقرا خاطرنشان كرد: سپندارمذ همان فرشته ای است كه زمین را حمایت و مردم را به كار و آبادانی دلگرم می كند و عشق به شرط اینكه با احساسات دیگر اشتباه گرفته نشود، زیباترین واژه و پاك ترین احساس در پهنه گیتی و بهترین خوشی های روی زمین است.

وی تاكید كرد: وقتی عاشق می شویم، دلگرمی، بردباری و اخلاص خصوصیت برتر ما می شود. البته كه ما اینجا از عشق زمینی صحبت می نماییم، عشقی كه اگر درست آنرا دریابیم وجودمان را صاف می كند.

این پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی، خاطرنشان كرد: عشق و مهر در هر صورت جلا دهنده است. وقتی شما كسی را به دور از هرگونه پلیدی با تمام وجود دوست داشته باشید، تمام وجودتان سرشار از گرمای آن عشق می شود، دلگرم می شوید و اخلاص و پاكی كه خصوصیت هایی پاك و آسمانی است وجودتان را در بر می گیرد.

خادم الفقرا اظهار داشت: اخلاص، از دیدگاه روانشناسی و روانپزشكی، فاكتورهای خونی بدن را تنظیم می كند و از دیدگاه علمی هم عشق سبب مثبت اندیشی می شود، اما باید عشق را بشناسیم و آنرا با احساسات دیگر اشتباه نگیریم چراكه مثبت اندیشی پایین آورنده قند و چربی خون و تنظیم كننده فشار است.

وی خاطرنشان كرد: سپندارمذ رفتارهای نیك منشانه را پاداش می دهد و مظهر عشق و بردباری است كه به تمام كسانی كه حافظ این ارزش های زیبا هستند پاداش می دهد ازاین رو در ایران كهن، نیاكان ما حافظ و پاسدار مهر و عشق بوده اند و امیدوارم این اخلاق منش برای همه ایرانی ها نمایه شود.

جشن اسپندگان یا سپندارمذگان، یكی از جشن های ایران باستان است كه روز ۲۹ بهمن برگزار می گردد. ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه آورده است كه ایرانی ها باستان روز پنجم اسفند را روز بزرگداشت زن و زمین می دانستند. این جشن روز ۵ اسفند در گاهشمار زرتشتی كه برابر با روز ۲۹ بهمن در گاهشمار خورشیدی است، برگزار می گردد.