نگاهی به استعفاء یك مدیر كل فرهنگ و ارشاد اسلامی

به گزارش صد كادو یادداشت روزامیر برجیان – تهیه كننده فرهنگی و فعال رسانه ای
این روزهای شهر از خبری تلخ پر شده است: “مدیر كل ارشاد استان همدان” استعفا كرد.
خبری كه بیشتر از ناراحتی شوك آور بود؛ مدیری كه برنامه های كلانی برای استان همدان داشت. مدیری كه برنامه های منظمی برای جشنواره های مختلف در همدان طرح ریزی كرده و قول داده بود همدان را “شهر لبخندها” كند، استعفا كرد!!!
پس از سال ها، شخصی بر صندلی مدیر كلی ارشاد همدان تكیه زد كه از رنگ ها می گفت، از چشمك ستاره، لبخند خورشید و نگاه خدا؛ اما گویی این شهر به شادی، به لبخند و به هیاهو، عادت ندارد، این شهر طبق عادت باید غم زده باشد.
دكتر علیرضا درویشی نژاد در خط مقدم جنگ از اعضای بدنش گذشت تا از جان، مال، ناموس و خاك این مرز و بوم حفاظت كند، اما امروز باید از خودگذشتگی خویش را با ماندن و به ثمر رساندن چشم اندازی كه توأم با كاشتن بذر شادی در همدان همراه بود، به همگان نشان دهد.
امروز او دوباره در خط مقدم قرار گرفته و مورد هجمه های فراوان است؛ قبل از آن باید بگوییم این هجمه ها به یك نوع نگرش است نه فرد، پس حالا ما باید شعار درویش نژادها تنها نیستند سر دهیم تا این گونه، از اقدامات قانونی مدیركل ارشاد حمایت نماییم.
مدیر كل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان این روزها تنهاست، تنها بود كه استعفا كرد، تنها بود كه در مقابل هجمه ها نتوانست دوام بیاورد، او تمام گلوله هایش را كه از گل و رنگ و لبخند بود به سمت دیگران پرتاب كرد و حاصل برای او آتش بود. او تنها ماند در شهری كه می خواست، شهر رنگ ها باشد.
او به مانند رنگ هایی كه بر تن می كرد، رنگ می داد به روزهای خاكستری شهر همدان، نقش رنگ می زد به دل هنرمندانی كه روحشان به تاریكی رفته بود، جان می داد به موسیقی در این شهر، روح می داد به مجسمه ها و نقاشی های هنرمندان این شهر و هر جا بود، لبخند هدیه می كرد به چهره های در هم فرو رفته.
درویشی نژاد عملكردی مثبت و در قالب قانون را عرضه داد از “شادپیمایی” عظیم در بیست و پنجمین جشنواره كودك و نوجوان گرفته تا اجرای كنسرت ها در همدان و حضوری پر رنگ در جشن های كتاب و همراهی با هنرمندان شهر.
اما داستان از آنجا آغاز شد كه منتقدان پا را فراتر از قانون گذاشته و ساز مخالف كوك كردند و فشارها تا جایی پیش رفت كه استاندار در نشست خبری خود به دفاع از مدیر كل ارشاد برخواست و گفت در قالب قانون مندو قدم پیش تر از مدیر كل ارشاد در پشتیبانی از او ایستاده ام. البته باید اشاره نمود كه حتی دو قدم جلوتر هم، خود قدم هایی بسیار عقب تر از خواست هنرمندان و هنردوستان این دیار است و گویا خواست برخی در همدان بر خواست عموم مردم ارجح است.
جان كلام نخست اینكه آقای درویشی نژاد شما مسئولید و با عنایت به این موج نگرانی از رفتنت، دیگر مدیران هم مسئول تر.
شما با چشم اندازی كه تعریف كردید، در مقابل مردم و حفظ نشاط در شهر مسئول هستید و نباید از زیر بار مسئولیت شانه خالی كنید.
نكته دوم اینكه مقامات استانی كه قبل از این، ناقوس پشتیبانی از درویشی نژاد را به صدا در آورده بودند، حالا باید در عمل خویش را نشان دهند و اجازه رفتن را از او سلب كنند.
هر چند ما عادت به گرما نداریم، ما عادت به رنگ نداریم، ما عادت به شادی نداریم. ما عادت كردیم به شهری پیش از حضور درویشی نژاد در همدان، اگر نه امروز كه ندای رفتنش در گوش ها پیچیده، به پاس زحمات بی دریغش در شكستن یخ مردم همدان، تمام قد از او حمایت می كردیم، تا شعار درویشی نژادها تنها نیستند به شعوری بدل شود كه بدانند همدانی ها ترك عادت می كنند و بعنوان یك مطالبه عمومی می خواهند تا این مدیركل بماند و با قدرت سكان دار كشتی تغییرات در همدان باشد.