ورود ساز ممنوع!

صد كادو: پارك، هواپیما، صداوسیما، مصلای تهران و كوه همچون فضاهایی هستند كه تابحال نوازندگان یا هنرمندان برای ورود ساز به این مكان ها با مشكلاتی رو به رو شده اند.
به گزارش صد كادو به نقل از ایسنا، «خواهشمند است از به همراه آوردن آلات موسیقی، قلیان، حیوانات (سگ و…) و برپایی چادر در سطح محوطه بوستان جداً خودداری فرمایید.» تابلویی حاوی این مضمون از جانب پلیس پارك ها حدودا در همه فضاهای سبز نصب شده است و البته سؤال های بسیاری را هم بوجود می آورد.
نخستین پرسشی كه با خواندن سه كلمه قلیان، آلات موسیقی و حیوان در كنار هم به ذهن متبادر می گردد این است كه این سه مورد چه ارتباط معنایی می توانند با هم داشته باشند؟ حتی برخی سازنده های سازهای سنتی این تابلو را به نحوی توهین به یكی از هنرهای سنتی كشورمان تلقی می كنند.
این تابلو حتی می تواند یادآور سكانسی دردناك از یكی از فیلم های بروس لی باشد كه بارها از تلویزیون پخش و صحنه های آن در ذهن خیلی از ما ته نشین شده است. در این سكانس نگهبان از ورود بروس لی به پارك ممانعت می كند و به دنبال آن تابلویی را به او نشان داده است كه بر روی آن درج شده ورود سگ و چینی ها ممنوع است!
این تابلوها در حالی در بعضی اماكن عمومی نصب شده اند كه به نظر می آید برای ورود ساز به این مكان ها برخوردهای چندان قانونی و مدونی هم نمی گردد و در این زمینه به شكل سلیقه ای برخورد می گردد.
بر این اساس با وجود آنكه حدودا در همه ی پارك ها و فضاهای سبز تابلو ورود ممنوع ساز، قلیان و حیوانات نصب شده است اما در خیلی از مواقع هم جوانان سازهایشان را با خود به این مكان ها می برند و با نواختن، مخاطبان بسیاری را هم جذب می كنند.
با این وجود در بعضی موارد برخورد سلیقه ای با نوازندگان، هنرمندان و سازهایشان خاطرات پاك نشدنی را در اذهان عمومی ثبت كرده است؛ برای مثال شهریور ماه سال ۱۳۹۳ بود كه به گروه حسین علیزاده كه برای اجرای كنسرت عازم شیراز بودند، اجازه داده نشد به همراه سازهایشان سوار هواپیما شوند.
این اتفاق در حالی رخ داد كه طبق معاهده ورشو كادر پرواز با هماهنگی تیم امنیت اجازه دارند از ورود هر چیزی كه بار خطرناك به حساب آید جلوگیری نمایند. در این مورد حرفی از ساز زده نشده و تصمیم گیری در این رابطه هم در اختیار كادر پرواز است.
از سال ۱۳۸۹ بود كه بعضی از منابع خبری از نصب تابلوهایی از جانب شهرداری در خصوص ممنوعیت ورود ساز در كنار سگ و قلیان به داخل بوستان ها و فضاهای سبز خبر دادند. این تابلوها همچنان در پارك ها وجود دارد اما نكته قابل توجه اینكه در خیلی از جشن های مناسبتی كه در پارك ها برگزار می شود، این دستور نادیده گرفته می گردد و از هنرمندان این حوزه دعوت می گردد تا چند قطعه ای را در پارك ها اجرا كنند.
در بیست و ششمین نمایشگاه صنایع دستی كه خرداد ماه ۱۳۹۵ در مصلای تهران برگزار شد، هم اجازه ورود به هنرمندان سازنده سازهای سنتی و همینطور گروه های موسیقی اقوام در كنار چادرهای عشایری داده نشد. بدین سان بخش مهمی از صنایع دستی از این رویداد مهم فرهنگی حذف شد.
اما ممنوعیت ورود ساز به این مكان ها ختم نمی گردد بلكه خیلی از نوازندگان و دوستداران موسیقی در شبكه های اجتماعی از تجربه ی ناخوشایند خود كه به آنها اجازه داده نشده است سازهایشان را در طبیعت و كوه با خود همراه كنند هم نوشته اند.
ممنوعیت نمایش سازها از رسانه ملی هم مبحث تازه ای نیست و بارها كارشناسان حوزه در این باره انتقادهایی داشته اند. حتی بعضی از مخاطبان جشنواره ملی موسیقی نواحی هم در یازدهمین دوره آن به این مورد نقد داشتند و اعلام كردند: اگر سازها را در تلویزیون نشان می دادند نسل جدید با موسیقی محلی و اقوام تا این اندازه بیگانه نمی شد و با فرهنگ خودش احساس غریبی نمی كرد.
بر طبق این گزارش ایسنا، به رغم تمام نصب این تابلوها در بعضی از مكان های عمومی، گروه های هنری بسیاری را در سطح شهر، متروها و حتی سفره خانه ها در حال نواختن ساز و اجرای موسیقی می بینیم، چرا تابلوی ممنوعیت ورود ساز به بعضی از مكان ها همچنان وجود دارد؟